“Het was zonde voor de wedstrijd” – Mathieu van der Poel baalt van anticlimax in duel met Van Aert, terwijl lekke banden in Loenhout beslissen

Mathieu van der Poel gaf toe dat hij een volwaardig duel man tegen man in Loenhout graag had gezien, ook al reed hij opnieuw solo naar de winst in de X2O Trofee Azencross Loenhout.

“Natuurlijk had ik een glimlach,” zei Van der Poel na de finish. “Maar het was jammer hoe de koers verliep.”

De wereldkampioen sloeg een kloof nadat Wout van Aert lek reed, net op het moment dat hun tweestrijd vorm begon te krijgen. Van der Poel legde uit dat hij niet meteen besefte wat er achter hem gebeurde. “Ik merkte niet direct dat hij lek stond,” zei hij. “Er was zoveel lawaai en terugkijken was niet makkelijk. Ik zag plots dat het gat heel groot werd, dus dan weet je dat er iets is gebeurd. Jammer voor de koers.”

Voor Van der Poel was het zijn zesde zege in Loenhout, waardoor hij naast Sven Nys komt als succesvolste renner in de geschiedenis van de Azencross. “Dat is natuurlijk altijd mooi,” glimlachte hij. “Het is een cross dicht bij huis die ik heel graag rijd. Het ging vandaag behoorlijk snel, ook wel eens fijn voor de afwisseling.”

Van der Poel ging ook kort in op het vroege incident met een toeschouwer, die in de openingsronde zijn stuur raakte. “Ik denk dat hij gewoon aan het juichen was?” zei Van der Poel. “Ik weet niet goed wat er gebeurde. Het was in een flits voorbij.”

Hij besefte hoe dicht het moment bij een voortijdig einde van zijn wedstrijd kwam. “Ik had veel geluk dat ik mijn stuur net recht kon houden op een stuk waar het heel hard ging,” legde hij uit. “Dat kan gebeuren als er veel mensen dicht op het parcours staan.”

Gevraagd of hij kwade opzet voelde, was Van der Poel duidelijk. “Dat gevoel had ik niet,” zei hij. “Ik heb de beelden nog niet gezien. Zoals wel vaker juichen mensen heel enthousiast en vergeten ze soms dat er nog een renner aankomt.”

Ondanks de onderbrekingen en het anticlimactische kantelpunt bleef Van der Poel ontspannen na de finish, met zelfs een kwinkslag over zijn plannen. “De bloemen zijn voor mijn moeder, want zij is jarig,” lachte hij. “Maar ik ga niet naar haar toe fietsen. Het is al donker en ik heb geen licht, dus ik stap gewoon in de auto.”

Weer een zege erbij, maar voor Van der Poel herinnerde Loenhout eraan dat zelfs dominante overwinningen een gevoel kunnen achterlaten van wat had kunnen zijn.