"We hadden allebei de benen niet meer": zilveren Marianne Vos toont klasse aan de meet door niet mee te gaan in kritiek op Lotte Kopecky na aanval van Faulkner

In een beklijvende laatste ronde van de Olympische wegrit bij de vrouwen kwam, zag en overwon de Amerikaanse Kristen Faulkner. De favorieten Marianne Vos en Lotte Kopecky, aangevuld door een ijzersterke Blanka Kata Vas, konden na een samensmelting tot een kwartet op enkele kilometers van de finish op dat moment alle vier strijden voor de gouden medaille. Maar de Amerikaanse zette meteen door waarop Vas nog wel reageerde, Vos heel even nog overnam tot 30 meter van het achterwiel van de Amerikaanse en Lotte Kopecky volledig paste. De Nederlandse was mild voor de Belgische.

"De laatste paar 100 meter was het wel duidelijk dat we niet meer voor de winst reden natuurlijk.", gaf Marianne Vos aan na aankomst. "Ik zat in een goede situatie met Vas vooruit maar ik had niet echt overschot en voelde wel dat die 2 anderen dichterbij kwamen. Vas reed overigens wel echt een goeie koers."
"Faulkner ging maar ja ik had niet de benen om te reageren ten eerste maar vervolgens dan om op het volgende te reageren. Je moet dan een klein beetje gokken maar ik had eigenlijk gewooon de benen niet om dat nog te doen."

Op de vraag van de NOS-journalist dat de aanval van Faulkner hét moment was en Marianne Vos naar Kopecky keek antwoordde de Nederlandse superster met klasse: "Nee, ik denk dat we allebei niet veel meer over hadden op dat moment."
Zodoende bleef er voor de Nederlandse niets anders meer over dan te schakelen richting een zilveren plak: "Je hebt weing keuze want je weet dat het gat niet meer gedicht gaat worden.. Kopecky kwam als eerste door de laatste bocht uit en dan ga je maar gewoon voor de sprint zo hard je kunt."

Marianna Vos omschreef nog uithijgend na de finish haar gevoel als: "Ja dubbel. Het is natuurlijk voor te lachen. We gingen als Nederland voor goud maar dat is niet gelukt. Ja uiteindelijk heb ik gedaan wat ik kon.. Eerst even laten bezinken.. Uiteindelijk waren het ook gewoon zere benen."
Lucide woorden van Marianne Vos die dus vrede moest nemen met een zilveren medaille.