VOORBESCHOUWING | Giro d'Italia 2025 - Primoz Roglic vs Juan Ayuso voor het klassement; Wout van Aert en Mads Pedersen mikken op paarse trui

Het officiële parcours voor de Giro d'Italia 2025 is bekendgemaakt! De Corsa Rosa, de eerste Grote Ronde van het seizoen, begint dit jaar in Albanië, een land dat voor het eerst in zijn geschiedenis een Grote Ronde zal organiseren. De route bevat een aantal uitdagende etappes, met een aantal bergritten in de tweede helft en moeilijke ritten in de eerste helft, waaronder een etappe die het parcours van de Strade Bianche doorkruist.

De traditionele 21 etappes beginnen in Albanië, met de eerste drie ritten in dit Oost-Europese land. Daarna volgt een korte overtocht naar Italië, waarna de route langzaam noordwaarts trekt langs de westkust, met steden als Napels, Siena en Pisa. De beslissing van de koers zal in de Alpen vallen, waar de renners worden geconfronteerd met een mix van explosieve etappes, lange beklimmingen en grote hoogtes.

De eerste etappe voert van Durazzo naar Tirana. Er zijn drie gecategoriseerde beklimmingen: een lange klim in het midden van de etappe en twee beklimmingen van de Surrel-pas. Na deze klimmen volgt een afdaling naar de finish. Het is een etappe die verschillende renners de kans biedt om succesvol te zijn.

De tweede dag van de koers is een individuele tijdrit over een afstand van 13,7 kilometer. Het parcours is niet vlak, aangezien halverwege in de stad Tirana een steile klim wacht, wat de tijdrit extra uitdagend maakt.

Etappe 3 is een meer open etappe. De eerste helft van het parcours is relatief eenvoudig, maar de tweede helft bevat enkele zware beklimmingen die kunnen zorgen voor gevechten om het algemeen klassement. Daarnaast kunnen er ontsnappingen plaatsvinden, aanvallen van outsiders, of sprintersploegen die proberen het peloton onder controle te houden.

De koers keert terug naar het vasteland via Alberobello, met de eerste echte kans voor de sprinters. In Lecce zijn er geen grote obstakels te verwachten, en de sprinters zullen ongetwijfeld de hoofdrol spelen op deze dag.

Een korte etappe met een boeiende finale, waarin de organisatoren, zoals typisch is voor de Giro, ruimte laten voor verschillende scenario's. De aankomst in Matera is licht bergop en volgt op enkele heuvels. Dit kan resulteren in een gereduceerde massasprint of een succesvolle late aanval.

Etappe 6 finisht in Napoli, voortbouwend op het succes van de afgelopen jaren. Dit keer is de aanpak echter minder heuvelachtig. Met een lengte van 210 kilometer is de etappe lang, maar de laatste kilometers zijn vlak, waardoor de sprinters vrij baan hebben zonder obstakels die hen kunnen tegenhouden.

Etappe 7 biedt de eerste berop finish van de wedstrijd. De renners starten in de Apennijnen en beginnen direct met klimmen. Hoewel de dag niet extreem zwaar is, zal hij cruciaal zijn om de vorm van de klassementsrenners te testen. De benen worden gespaard tot de laatste beklimming naar Tagliacozzo, die iets meer dan 12 kilometer lang is met een gemiddelde stijging van 5,5%. De laatste 2 kilometer zijn echter gemiddeld 10% en vormen een serieuze uitdaging. Renners die niet in topvorm zijn, riskeren hier veel tijd te verliezen, wat hen onder grote druk zet voor de komende belangrijke etappes.

Etappe 8 is een echte Giro-klassieker, gekenmerkt door talrijke beklimmingen van uiteenlopende lengtes en stijgingspercentages. Het is een ideale dag voor een ontsnapping, maar de onvoorspelbaarheid van deze etappe maakt dat er van alles kan gebeuren. Met enkele uitdagende beklimmingen rijst de vraag: zullen de klassementsrenners risico's nemen in wat een van de cruciale etappes van de koers kan worden?

Etappe 9 belooft een van de cruciale momenten van de wedstrijd te worden, met een parcours dat doet denken aan een 'mini Strade Bianche'. Deze dag zal het klassement op de proef stellen op uitdagend terrein, waar valpartijen, breuken in het peloton en slimme tactieken vaak doorslaggevend zijn. Met verschillende beklimmingen en hoge druk zullen de favorieten voor de roze trui vooraan strijden, terwijl anderen zullen vechten voor een prestigieuze ritzege.

De renners krijgen te maken met tientallen kilometers aan gravelwegen (in totaal 30 kilometer), talrijke korte en steile beklimmingen, en eindigen de dag in Siena. De finale bevat de iconische beklimming van de Via Santa Caterina, bekend uit de Strade Bianche.

De tweede en laatste tijdrit van de wedstrijd heeft een gemiddelde lengte en een vlak parcours. De organisatoren van de Giro hebben echter gezorgd dat het geen traditionele tijdrit wordt. Met 28 kilometer is de afstand voldoende om tijdsverschillen te creëren, maar de verschillen tussen de topfavorieten zullen waarschijnlijk beperkt blijven.

Etappe 11 is bijzonder uitdagend en kan beslissend zijn voor de klassementsrenners, afhankelijk van hun aanpak. Direct na de tijdrit kunnen sommigen risico’s nemen. De etappe begint met de zware beklimming van de San Pellegrino in Alpe, die meer dan 14 kilometer lang is met een gemiddelde stijging van 8%, een van de zwaarste beklimmingen in de koers. Als de klassementsrenners echter afwachtend rijden, is de kans groot dat de vluchters hun kans grijpen, terwijl de favorieten elkaar in de heuvelachtige finale naar Castelnuovo ne' Monti in de gaten houden.

De sprinters krijgen mogelijk opnieuw hun kans op de 12e dag van de koers. De etappe van Modena naar Viadana kent weinig obstakels en zou een cruciale dag moeten worden in de strijd om de paarse trui.

In etappe 13 keren de renners terug naar de beroemde Monte Berico. Het is een dag voor de klassiekerspecialisten, terwijl de klassementsrenners alert moeten blijven. Hoewel er geen lange beklimmingen zijn, zal de spanning oplopen in de finale door de korte, steile slotklim, die het risico op tijdsverschillen met zich meebrengt.

De koers verlaat opnieuw Italië, maar opvallend genoeg is het een etappe die de sprinters goed uit zou moeten komen. Er zijn geen significante beklimmingen, met de start in Treviso, waarna de renners licht klimmen richting de grens met Slovenië. Uiteindelijk wordt een massasprint verwacht in Nova Gorica.

Giro-fans zullen zich deze finale herinneren, waar de laatste bergrit van de Giro d'Italia 2017 eindigde. Na het succes van die etappe hoopt de organisatie op een vergelijkbare actie op de laatste dag van de tweede week, met de angstaanjagende Monte Grappa en de zware klim naar Dori, gevolgd door een uitdagende finale richting Asiago.

Etappe 16, de eerste dag van de slotweek, belooft zwaar te worden. Met vijf gecategoriseerde beklimmingen op het programma, zal de koers pas echt tot leven komen tijdens de laatste klim naar San Valentino, een pittige beklimming van 17 kilometer met een gemiddelde stijging van 6,5%. Het wordt een dag voor de echte klimmers om het verschil te maken, met veel klimwerk in het verschiet.

Er gingen veel geruchten rond over deze etappe, maar de Passo dello Stelvio blijft dit keer buiten de route. In plaats daarvan is Bormio het decor voor de finale van een interessante etappe, die minder gevaarlijk is voor het klassement dan we doorgaans in deze stad gewend zijn. De renners krijgen de Passo del Tonale (14,8 km; 6,2%) en de Passo del Mortirolo (maar niet via de zwaarste kant, want 12,8 km aan 7,6%) voor hun kiezen, gevolgd door een technische afdaling. De etappe eindigt met een heuvelachtige finale, waarbij er nog genoeg kilometers overblijven. Er kan veel gebeuren op deze dag, en we kunnen zeker rekenen op tactische zetten.

Etappe 18 biedt de voorlaatste kans voor de sprinters, maar gezien de late fase van de koers zullen veel renners proberen de eerste helft van de dag aan te vallen en een sterke kopgroep te vormen. In Cesano Maderno kunnen we een spannende dag verwachten, met veel renners die strijden om hun kans te grijpen.

Etappe 19 voert de renners door het Valle d'Aosta en biedt het typische terrein van de regio: technische, lange en steile beklimmingen en afdalingen. Het wordt een bijzonder zware dag, met klimmen vanaf het begin en drie lange, uitdagende beklimmingen: de Col Tzecore, de Col de Saint Pantaleon en de Col de Joux, elk 16 kilometer lang en met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Het is een dag die veel uithoudingsvermogen vereist, en in de laatste week kunnen er aanzienlijke tijdsverschillen ontstaan. Voordat we in Champoluc arriveren, staat er nog een korte klim naar Antagnod op het programma.

De koninginnenrit van de Giro? Velen zullen dat beamen, want deze dag begint relatief gemakkelijk, maar de organisatoren hebben het beste voor het laatst bewaard. In 2018 zagen we op deze beklimmingen hoe Simon Yates, de man in de roze trui, volledig knakte, terwijl Chris Froome met een indrukwekkende solo-aanval naar de leiding stormde. De renners beklimmen de Colle del Lys en daarna de extreem zware Colle delle Finestre, een klim van ongeveer een uur met een gemiddelde van 9% over 18 kilometer, waarvan 7 kilometer onverhard zijn. Het zal het peloton in de laatste fase van de koers zwaar uitdunnen, voorafgaand aan de topfinish in Sestriere, een aankomst die we in verschillende edities van de Giro al zagen.

De koers eindigt met een vlakke etappe van 141 kilometer naar Rome, waar de sprinters hun laatste kans op overwinning kunnen grijpen.

Primoz Roglic – De te kloppen man? Onder normale omstandigheden zou je dat niet meteen zeggen. Roglic is bij uitstek geschikt voor La Vuelta, waar de hitte, korte en steile beklimmingen hem goed liggen – iets wat hij afgelopen zomer opnieuw bewees met een nieuwe eindzege. De Giro is echter een ander verhaal: langere cols, wisselvallig weer en een onvoorspelbaarder koersverloop maken het lastiger om controle te houden, wat eerder in het voordeel speelt van pure klimmers. Toch liet Roglic dit voorjaar in de Volta a Catalunya zien dat hij nog altijd over uitzonderlijke benen beschikt, met een indrukwekkende slotrit als bewijs. Red Bull - BORA - hansgrohe heeft met Jai Hindley en Daniel Martínez een ijzersterk bergblok rondom hem, en misschien wel meerdere troeven in handen – als ze tenminste hun topvorm weten te vinden.

Juan Ayuso – De kroonprins van Spanje? De jonge Spanjaard maakte dit voorjaar een ijzersterke indruk. Hij domineerde Tirreno-Adriatico en vond in Roglic zijn enige meerdere in Catalunya. Met zijn ervaring, sterke tijdritcapaciteiten én klimtalent behoort Ayuso tot de topfavorieten voor de eindzege. UAE Team Emirates lijkt zich voluit op hem te richten, al kan een topfitte Adam Yates ook mee doen voor het klassement. Met steun van McNulty, Majka en Vine beschikt Ayuso over een indrukwekkende klimformatie. Als hij zijn vorm doortrekt, is een eindzege binnen bereik.

INEOS Grenadiers – De verrassingsploeg? De Britse formatie komt naar Italië met twee kopmannen: Egan Bernal en Thymen Arensman. Bernal lijkt terug op niveau, maar voor de eindzege lijkt het net niet genoeg. Toch blijft hij gevaarlijk op gravel, in slecht weer of op hoogte. De echte troefkaart is Arensman, die in de Tour of the Alps indruk maakte met een ritzege en een tweede plaats in het eindklassement. Houd hem in de gaten – hij zou weleens dé verrassing voor het podium kunnen zijn.

Mikel Landa – Quick-Step beschikt niet over het sterkste klimteam, maar met Landa hebben ze een renner die zijn beste dagen bewaart voor de laatste week – precies wanneer de Giro wordt beslist. Zijn 7e plaats in Tirreno en 4e in Catalunya tonen aan dat hij nog altijd op niveau is. Met zijn ervaring en taaiheid is een podium geen onrealistisch doel.

Michael Storer – De doorbraakman? Sinds zijn overstap naar Tudor Pro Cycling is Storer een renner geworden met meer regelmaat én betere resultaten. In de Tour of the Alps reed hij een indrukwekkende klimweek. Sommigen vrezen dat hij te vroeg heeft gepiekt, maar zijn vorm maakt hem tot een serieuze outsider voor het podium.

Giulio Ciccone – Lidl-Trek mikt in deze Giro vooral op etappes met Mads Pedersen, maar Ciccone krijgt mogelijk de ruimte om voor eigen kansen te gaan in de bergen. Hij won recent in de Tour of the Alps en lijkt op tijd in vorm. Zijn aanvalslust maakt hem een gevaarlijke klant op zware dagen.

Richard Carapaz – De Ecuadoriaan is niet meer de klassementsmachine van weleer, maar blijft een renner die op elk moment kan toeslaan. Zijn vierde plaats in de Vuelta, met minimale ploegsteun, bewijst dat hij nog altijd meedoet met de besten. Als hij op zijn top is, is een podium zeker niet uitgesloten.

Derek Gee – De Canadees verbaasde vorig jaar met zijn 9e plaats in de Tour en derde stek in het Critérium du Dauphiné. Met een uitstekende tijdrit en stijgende vorm in de Tour of the Alps lijkt hij klaar voor een nieuwe stap. Wel mist hij steun in de echte bergetappes – dat kan hem opbreken in de laatste week.

Antonio Tiberi – Na ziekte in de Tour of the Alps is zijn vorm een vraagteken, maar Tiberi’s prestaties eerder dit jaar – zoals zijn derde plaats in Tirreno – tonen aan dat hij klaar is voor een nieuwe podiumkans. Met een sterke tijdrit en klimvermogen is hij een gevaarlijke outsider, mits volledig hersteld.

Team Visma | Lease a Bike – Wie wordt de kopman? Met Simon Yates en Wilco Kelderman heeft Visma meerdere kaarten voor het klassement, al ligt de focus mogelijk meer op sprintsucces voor Olav Kooij en wellicht Wout van Aert. Kansen voor een klassement? Zeker, maar veel zal afhangen van de vorm van Yates.

Picnic PostNL – Zowel Romain Bardet als Max Poole kunnen mikken op een goed klassement, maar het is nog onduidelijk of ze echt die ambitie koesteren of eerder voor ritsucces gaan. Beiden kunnen echter verrassen als ze ruimte krijgen.

Dark horses - Davide Piganzoli, Einer Rubio, David Gaudu, Lorenzo Fortunato, Chris Harper en Louis Meintjes zijn allemaal renners die het potentieel hebben om zich in de Top 10 te nestelen. Vooral Gaudu en Rubio toonden recent goede vorm en zullen zich mengen in de strijd op de lange cols.

Het parcours van de Giro d’Italia 2025 is op maat gesneden voor klimmers, puncheurs en klassiekerspecialisten. Dat betekent automatisch dat de pure sprinters dit jaar beperkt aan hun trekken zullen komen. Het aantal vlakke etappes is schaars, en dus is ook de aanwezigheid van de absolute topsprinters dun bezaaid.

Olav Kooij en Kaden Groves zijn zonder twijfel de grootste namen onder de echte spurters. Zij zullen mikken op de weinige klassiek vlakke aankomsten. Daarachter volgt een tweede lijn met sprinters als Sam Bennett, Milan Fretin, Gerben Thijssen, Max Kanter, Paul Magnier en Casper van Uden – allen op zoek naar dat ene moment om toe te slaan.

Voor de zwaardere sprintritten, waar klimwerk voorafgaat aan een snelle finish, liggen de kaarten anders. Mads Pedersen en Wout van Aert zijn hier de uitgesproken favorieten. Ze hebben de inhoud om de heuvels te overleven én het eindschot om de zege te grijpen. Het zijn ook precies dit soort etappes waar ontsnappingen een grote kans maken, dus verwacht dat deze mannen regelmatig zelf initiatief zullen tonen.

Op dagen met een verraderlijk parcours, waar pure sprinters afhaken maar het geen koninklijke bergrit betreft, mogen we ook namen als Andrea Vendrame, Corbin Strong, Filippo Fiorelli en Orluis Aular verwachten. Zij hopen te profiteren van de chaos op de lastige aankomsten.

Daarnaast zullen klimmers met punch zoals Tom Pidcock en Christian Scaroni ongetwijfeld jacht maken op dagzeges op geaccidenteerd terrein. En in de strijd tegen de klok is het vooral uitkijken naar de jonge Brit Joshua Tarling, die zich heeft ontpopt tot een van de beste tijdrijders van zijn generatie en de chronoritten met rood omcirkeld in zijn agenda heeft staan.

*** Primoz Roglic, Juan Ayuso
** Mikel Landa, Derek Gee, Thymen Arensman, Giulio Ciccone, Antonio Tiberi, Michael Storer
* Einer Rubio, Adam Yates, Jai Hindley, Daniel Martínez, Richard Carapaz, Egan Bernal, Simon Yates, Lorenzo Fortunato, David Gaudu, Romain Bardet, Wilco Kelderman

Favoriet: Juan Ayuso