Twee paden, één ploeg: hoe Isaac del Toro opstond terwijl Juan Ayuso verdween uit het UAE-universum

Met het seizoen 2025 achter de rug is het contrast tussen Isaac del Toro en Juan Ayuso moeilijk te missen. Twee van de grootste jonge talenten van het moderne wielrennen begonnen het jaar in hetzelfde tenue, bij UAE Team Emirates – XRG, als de beloofde toekomst van de ploeg. Twaalf maanden later was de één niet te stoppen – en de ander vertrokken.

Ayuso ging het seizoen in als beoogd kopman, vastbesloten om de teleurstelling van de Tour de France 2024 recht te zetten. Toen diende hij als knecht van Tadej Pogačar, worstelde met zijn rol en stapte ziek uit. 2025 moest zijn herstart worden.

Del Toro daarentegen werd binnengehaald als ruwe diamant. De 21-jarige Mexicaan gold als een project voor de toekomst: rustig brengen, ervaring opdoen, Ayuso ondersteunen in de Giro d’Italia. Dat plan hield amper stand tot de lente.

Beide renners begonnen sterk. Ayuso opende met zeges in de Faun Drôme Classic en de Trofeo Laigueglia. Del Toro zette meteen een uitroepteken door de Milano-Torino te winnen.

De Spanjaard pakte vervolgens een rit en de eindzege in Tirreno-Adriatico, gevolgd door een etappe en tweede plek in het eindklassement van de Volta a Catalunya, achter Primož Roglič. In mei stonden ze zij aan zij aan de start van de Giro d’Italia – beiden met ambities op roze.

Daar kantelde het beeld. Ayuso viel terug maar redde een rit. Del Toro daarentegen reed zichzelf naar het front: hij droeg dagenlang de maglia rosa, won een etappe en stond op de drempel van eindwinst, tot Simon Yates hem op de voorlaatste dag voorbijstak.

Na de Giro liepen hun seizoenen uiteen. Ayuso’s vorm zakte weg; Del Toro’s honger groeide alleen maar. De Mexicaan stapelde in de tweede seizoenshelft overwinning op overwinning: de Ronde van Oostenrijk (met drie ritten), zeges in Clàssica Terres de l’Ebre, Circuito de Getxo, Vuelta a Burgos, GP Industria & Artigianato, Giro della Toscana, Coppa Sabatini, Trofeo Matteotti, Giro dell’Emilia, Gran Piemonte en Giro del Veneto. Hij kroonde het seizoen met een dubbel nationaal kampioenschap in Mexico – tijdrit én wegrit.

Ayuso keerde pas in de Vuelta a España terug, als late vervanger van Pogačar. Hij won twee etappes, maar speelde geen rol van betekenis in het klassement. Kort daarna volgde de bevestiging van zijn transfer naar Lidl-Trek.

Del Toro sloot 2025 af met 16 zeges, Ayuso met acht. Maar waar de Spanjaard vooral scoorde op WorldTour-niveau – zes zeges in de hoogste categorie, drie in Grote Rondes – bouwde Del Toro zijn reputatie via constante dominantie, week na week.

Voor een 21-jarige debutant was het indrukwekkend: één Giro-etappe, maar een lawine aan regelmaat en maturiteit. En terwijl Ayuso elders een nieuwe start zoekt, lijkt Del Toro zich binnen UAE te ontpoppen tot meer dan de toekomst – hij ís het heden.