Tom Dumoulin en Greg van Avermaet keren terug naar de modder voor Unbound Gravel krachtmeting: "Hoe langer de wedstrijd is, hoe beter ik me voel"

Het kleine stadje Emporia, Kansas – met slechts 24.000 inwoners – barst komende zaterdag 31 mei uit zijn voegen als het opnieuw het decor vormt van 's werelds meest prestigieuze gravelrit: UNBOUND Gravel. Duizenden amateurfietsers, elitecoureurs, begeleiders en fans stromen dan neer op de uitgestrekte Flint Hills voor een heroïsche tocht van 200 mijl. UNBOUND is veel meer dan een rit: het is een pelgrimstocht, een rite de passage voor de internationale gravelgemeenschap.

De dag begint in het schemerdonker, met een massastart om 06.00 uur lokale tijd. Het eliteveld vertrekt tien minuten eerder, maar de chaos en charme van gravelwedstrijden maken het verschil klein. Want bij UNBOUND draait het niet alleen om de grote namen, maar vooral om de strijd tegen de elementen – en tegen jezelf.

Toch zijn er dit jaar wel degelijk grote namen die opvallen op de startlijst. Zo maakt Tom Dumoulin, inmiddels 34 en teruggetreden uit het WorldTour-peloton, zijn opwachting op het gravel. Zijn aanloop naar de rit kende echter een ruwe start: tijdens een verkenning ging het mis. Op Instagram verscheen hij bebloed, onder het stof en zichtbaar gefrustreerd: “Het liep slecht af. Een domme uitglijder in een bocht,” aldus de Nederlander in zijn Stories.

Ook Greg Van Avermaet keert terug naar Emporia. De Belgische olympisch kampioen, inmiddels 40, maakte vorig jaar zijn debuut op UNBOUND – een debuut dat bol stond van pech. Drie lekke banden, mechanische problemen, en toch knokte hij zich naar een knappe zevende plaats. “Het kostte zoveel energie om terug te komen in het eerste deel van de koers, dat ik waarschijnlijk plekken heb verloren,” vertelde hij onlangs aan Cycling Weekly. “Maar ik was uiteindelijk best tevreden. Met dezelfde benen en twee extra lekke banden was ik misschien 15e geworden.”

Van Avermaet keert dit jaar terug met meer ervaring, een betere voorbereiding en een duidelijke missie. “Aan het eind van vorig jaar heb ik goed nagedacht over welke wedstrijden het beste bij mij passen – en UNBOUND stond met stip bovenaan,” aldus de Belg. “Het is een rit waar het peloton snel in stukken valt, en de afstand maakt de openingsfase net iets minder nerveus. Het is gewoon een gigantische dag: tien uur op de fiets.”

Gravel is verslavend, zeggen de renners. En de fans lijken er ook geen genoeg van te krijgen. Wie dacht dat etappe 9 van de Giro – waar Wout van Aert zegevierde op de strade bianche in Siena – het summum van spektakel was, moet zeker zaterdag afstemmen op de stoffige strijd in Kansas. Daar, op het ongenadige terrein van de Flint Hills, wordt heldendom opnieuw gedefinieerd.

Het kleine stadje Emporia, Kansas – met slechts 24.000 inwoners – barst komende zaterdag 31 mei uit zijn voegen als het opnieuw het decor vormt van 's werelds meest prestigieuze gravelwedstrijd: UNBOUND Gravel. Duizenden amateurfietsers, elitecoureurs, begeleiders en fans stromen dan neer op de uitgestrekte Flint Hills voor een heroïsche tocht van 200 mijl. UNBOUND is veel meer dan een koers: het is een pelgrimstocht, een rite de passage voor de internationale gravelgemeenschap.

De dag begint in het schemerdonker, met een massastart om 06.00 uur lokale tijd. Het eliteveld vertrekt tien minuten eerder, maar de chaos en charme van gravelwedatrijden maken het verschil klein. Want bij UNBOUND draait het niet alleen om de grote namen, maar vooral om de strijd tegen de elementen – en tegen jezelf.

Toch zijn er dit jaar wel degelijk grote namen die opvallen op de startlijst. Zo maakt Tom Dumoulin, inmiddels 34 en teruggetreden uit het WorldTour-peloton, zijn opwachting op het gravel. Zijn aanloop naar de rit kende echter een ruwe start: tijdens een verkenning ging het mis. Op Instagram verscheen hij bebloed, onder het stof en zichtbaar gefrustreerd: “Het liep slecht af. Een domme uitglijder in een bocht,” aldus de Nederlander in zijn Stories.

Ook Greg Van Avermaet keert terug naar Emporia. De Belgische olympisch kampioen, inmiddels 40, maakte vorig jaar zijn debuut op UNBOUND – een debuut dat bol stond van pech. Drie lekke banden, mechanische problemen, en toch knokte hij zich naar een knappe zevende plaats. “Het kostte zoveel energie om terug te komen in het eerste deel van de koers, dat ik waarschijnlijk plekken heb verloren,” vertelde hij onlangs aan Cycling Weekly. “Maar ik was uiteindelijk best tevreden. Met dezelfde benen en twee extra lekke banden was ik misschien 15e geworden.”

Van Avermaet keert dit jaar terug met meer ervaring, een betere voorbereiding en een duidelijke missie. “Aan het eind van vorig jaar heb ik goed nagedacht over welke wedstrijden het beste bij mij passen – en UNBOUND stond met stip bovenaan,” aldus de Belg. “Het is een rit waar het peloton snel in stukken valt, en de afstand maakt de openingsfase net iets minder nerveus. Het is gewoon een gigantische dag: tien uur op de fiets.”

Gravel is verslavend, zeggen de renners. En de fans lijken er ook geen genoeg van te krijgen. Wie dacht dat etappe 9 van de Giro – waar Wout van Aert zegevierde op de strade bianche in Siena – het summum van spektakel was, moet zeker zaterdag afstemmen op de stoffige strijd in Kansas. Daar, op het ongenadige terrein van de Flint Hills, wordt heldendom opnieuw gedefinieerd.

Greg Van Avermaet weet het zeker: de uitputtingsslag die UNBOUND Gravel heet, speelt zijn sterke punten uit. “Ik heb gemerkt dat hoe langer de afstand is, hoe beter ik me voel”. verklaarde de olympisch kampioen. “UNBOUND is waarschijnlijk een van de wedstrijden die me nu, met mijn ervaring en kilometers in de benen, het beste liggen.”

Dit jaar verschijnt Van Avermaet niet alleen aan de start in Emporia. Onder de vlag van GVA Gold vormt hij een eigen team, samen met oud-voetballer én gravelavonturier Jelle Van Damme, en het veelbelovende Belgische talent Julian Siemons. Laatstgenoemde maakte in 2024 indruk met een zesde plaats in de Ranxo Gravel en Van Avermaet ziet veel potentie in zijn jonge ploeggenoot.

“Julian verwacht veel van deze koers”, aldus Van Avermaet. “Het is mooi om een jongere renner in ons team te hebben, iemand aan wie we onze ervaring kunnen doorgeven. En hij heeft echt het niveau om een goed resultaat neer te zetten. Als hij een goede dag heeft, zie ik hem top 20 rijden.”

Toch draait het voor de 40-jarige Belg niet enkel om het resultaat. De collectieve ervaring, het avontuur, telt minstens zo zwaar. “Je rijdt UNBOUND niet in je eentje”, vertelt hij. “Dat is wat vorig jaar zo speciaal maakte: niet alleen mijn zevende plaats, maar vooral het gevoel dat alles klopte dankzij het team achter de schermen. De verzorging, de bevoorrading, de fietsverzorging... het was een unieke ervaring.”

Het doet hem denken aan zijn dagen in het WorldTour-peloton. “Dat gevoel van organisatie, van een team dat samenwerkt richting één doel – dat is precies wat ik eerder voelde in de grote wegwedstrijden. Als alles klopt, kun je echt iets bereiken.”

UNBOUND heeft de naam om groten uit de sport aan te trekken – en ze even vaak ook te breken. Zo ondervond Matej Mohoric, voormalig wereldkampioen gravel, in 2024 pijnlijk dat het geen koers is die zich laat temmen. Na een gescheurde velg moest hij vroegtijdig opgeven en verklaarde hij na afloop droogjes dat hij het “toch maar bij het wegrijden zou houden”.

Juist dát is de magie van UNBOUND. De Flint Hills bieden geen genade: lekke banden, mechanische problemen, snijdende wind en meedogenloos terrein maken de wedstrijd tot een beproeving zonder vangnet. En dat verklaart waarom zelfs de meest gelouterde profs, Van Avermaet incluis, met een mix van ontzag, liefde en lichte angst over deze mythische wedstrijd spreken.