“Tadej Pogacar is absoluut te verslaan. Als je morgen een wedstrijd van 100 kilometer met slechts 500 klimmeters organiseert, kan hij verslagen worden.” – José De Cauwer

Il Lombardia is traditioneel het sluitstuk van het wielerseizoen, maar sinds 2019 is het ook een jaarlijks ritueel geworden: Tadej Pogacar rijdt, en wint. Vijf deelnames, vijf zeges. De Sloveen schreef niet alleen geschiedenis met zijn unieke reeks, maar zette tegelijk een nieuw referentiepunt voor klimprestaties in het moderne peloton — een niveau dat, volgens José De Cauwer, simpelweg niemand meer haalt.

De Sporza-analist keek met stijgende verbazing naar opnieuw een foutloze vertoning van de wereldkampioen. Pogacar viel aan op de Passo di Ganda, reed iedereen uit het wiel en pakte uiteindelijk meer dan een minuut voorsprong op Remco Evenepoel, die nochtans zelf in grootse vorm verkeerde. Onderweg haalde hij ook nog Quinn Simmons in, die urenlang de ontsnapping van de dag had gedragen.

De Cauwer ziet dat Pogacar niet in álle omstandigheden onverslaanbaar is, maar benadrukt dat zodra het parcours omhoog loopt, er niemand in de buurt komt van het Sloveense supertalent.

“Tadej Pogacar is absoluut te verslaan,” vertelt De Cauwer bij Sporza. “Als je morgen een koers van 100 kilometer organiseert met slechts 500 hoogtemeters, kan iemand hem kloppen. Maar zodra het zwaar wordt, zodra het echt bergop gaat, steekt hij er gewoon bovenuit.”

Wedstrijden als Milano-Sanremo en Parijs-Roubaix blijven volgens de analist de enige koersen waarin Pogacar écht kwetsbaar is. In alles waar klimmen een rol speelt — en dat is in het huidige wielerlandschap steeds vaker het geval — lijkt hij onaantastbaar.

De Cauwer ziet bovendien hoe andere ploegen en renners hun strijdlust tegenover Pogacar lijken te verliezen. Alleen Mathieu van der Poel wist hem dit seizoen echt te verslaan, en dat in een koers waarin de Nederlander zijn volledige seizoensplanning had afgestemd op één doel: Parijs-Roubaix.

“In Roubaix zagen we een van de mooiste dingen van het hele jaar,” zegt De Cauwer. “Dat was de enige keer dat Pogacar het onderspit moest delven. Voor de rest was hij bijna altijd de beste.”

En over Jonas Vingegaard en diens team Visma | Lease a Bike is De Cauwer opvallend kritisch:

“Ik krijg het gevoel dat Vingegaard de handdoek al een beetje in de ring heeft gegooid. Bij Visma lijken ze te hebben ingezien dat Pogacar op dit moment op een ander niveau rijdt — en dat ze misschien andere doelen moeten nastreven.”

De Sloveen mag dan "te verslaan" zijn, concludeert De Cauwer, maar alleen in theorie. In de praktijk lijkt Pogacar voorlopig zijn eigen categorie te vormen.