Sportwashing? Dumoulin krijgt kritiek op Rwanda-bezoek

De recente wereldkampioenschappen wielrennen in Kigali markeerden een mijlpaal voor de sport: voor het eerst vond het evenement plaats op Afrikaanse bodem. Het leverde niet alleen sportieve hoogtepunten op – met de triomf van Tadej Pogacar in de wegrit – maar ook verhitte discussies buiten de Rwandese wegen, waar de politieke en sociale context onvermijdelijk meespeelde.

Onder de prominente bezoekers bevond zich Tom Dumoulin, voormalig wereldkampioen tijdrijden en icoon van het Nederlandse wielrennen. Op uitnodiging van Visit Rwanda, het nationale toerismebureau, reisde hij samen met ex-profs Simon Geschke en Bram Tankink af naar Kigali. Voor hen leek het een kans om een nieuw land te ontdekken en van dichtbij het grootste wielerevenement van het jaar mee te maken.

Wat begon als een persoonlijke ervaring, groeide echter uit tot een omstreden kwestie. Verschillende critici, onder wie journalist Thomas Sijtsma, verweten Dumoulin dat hij zich – zij het indirect – liet gebruiken voor de “sportwashing”-strategie van het Rwandese regime.

Dumoulin verdedigde zijn keuze aanvankelijk tegenover de NOS: “Ik heb Kigali en enkele toeristische bezienswaardigheden bezocht op uitnodiging van Visit Rwanda. Ik heb dat gedaan omdat ik het bijzonder vond dat de WK’s voor het eerst in Afrika plaatsvonden.”

Zijn belangrijkste motivatie was nieuwsgierigheid, zo benadrukte hij: “Hoe kan het dat ik een land als Rwanda helemaal niet ken? Het enige wat ik wist, was de verschrikkelijke genocide en dat er nog steeds een autoritair regime aan de macht is. Ik wilde het met eigen ogen zien.”

De kritiek kwam niet alleen uit de media. Ook mensen uit Dumoulins directe omgeving stelden vragen bij zijn keuze. “Sommige journalisten en bekenden zeiden dat ik me had laten gebruiken voor sportwashing.”

Dumoulin erkent dat de uitnodiging van Visit Rwanda geen onschuldige toeristische reis was. Het gebruik van sport als visitekaartje voor het regime in Kigali is een strategie die door tal van analisten wordt bekritiseerd.

Achteraf is de Limburger open over zijn inschattingsfout: “Was ik naïef? Ja, misschien wel. Mijn nieuwsgierigheid voerde de boventoon, zonder dat ik me voldoende verdiepte in de problemen van het land. Soms maak je die fout.”