Remco Evenepoel wil laten zien dat hij het gat met Vingegaard & Pogacar aan het dichten is: "Er echt mogelijkheden om die eerste gele trui te pakken"

Remco Evenepoel wordt steeds nadrukkelijker genoemd in het rijtje met de allergrootsten. Samen met Jonas Vingegaard, Tadej Pogacar en Primoz Roglic vormt de Belg het selecte viertal dat momenteel het Grand Tour-klassement beheerst. In het aanstaande Critérium du Dauphiné krijgt de kopman van Soudal–Quick-Step de kans om zijn vorderingen te toetsen tegenover twee van hen – met de Tour de France in het vizier.

Een jaar geleden moest Evenepoel in zowel de Dauphiné als zijn Tour-debuut nog de meerdere erkennen in Vingegaard en Pogačar. Toch reed hij direct naar het podium in Parijs, een indrukwekkend visitekaartje. Dit jaar voelt hij zich sterker, zo vertelt hij in aanloop naar de Dauphiné aan TNT Sports.

“Mijn vorm is nu beter dan rond deze tijd vorig jaar”, begint de 25-jarige Belg zelfverzekerd. “Bovendien heb ik inmiddels de ervaring van een eerste Tour achter de rug. Dat brengt misschien wat extra druk met zich mee, maar het zorgt er ook voor dat ik bepaalde momenten en situaties zal herkennen. Dat gaat zeker helpen voor het eindklassement.”

De kloof naar het Sloveens-Deense superduo is volgens Evenepoel nog niet volledig gedicht, maar hij ziet progressie. “Vorig jaar was er duidelijk een verschil, dat moet je erkennen. Dit jaar is het doel vooral om dat gat kleiner te maken – misschien niet helemaal te dichten, maar wel dichterbij komen. En hopelijk kan ik ooit in de toekomst over hen heen groeien. Dat zal ontzettend moeilijk zijn, maar het is wel mijn ambitie.”

Die ambitie reikt verder dan enkel een podiumplek. Evenepoel droomt openlijk van de eindzege in de Tour – en het einde van een decennialang Belgisch wachten op geel in Parijs. Of dat al in 2025 lukt, blijft voor hem zelf nog een open vraag. “Misschien voor één dag,” klinkt het met een knipoog. “Als ik geen dom tijdverlies lijd in de eerste vier ritten en een goede tijdrit neerzet, dan zijn er echt mogelijkheden om die eerste gele trui te pakken.”

“En als dat lukt, moeten we natuurlijk proberen om hem te verdedigen. Er is geen ‘moeten’, maar ik weet dat er een serieuze kans is als ik top ben in de tijdrit. Dat zou iets heel moois zijn – en een prachtige beloning voor alles wat ik heb meegemaakt, zeker na mijn blessures.”