“Probeer wat gelukkiger te zijn, dan ga je ook harder rijden”: Thymen Arensman vindt zijn weg terug door het plezier in het wielrennen te herontdekken

Na een teleurstellend en loodzwaar 2024 kwam Thymen Arensman in 2025 sterker terug. De Nederlander reed zijn beste seizoen tot nu toe, met twee ritzeges in de Tour de France en het hele jaar door solide prestaties.

Arensmans talent was al zichtbaar in zijn juniorentijd. Na zijn tweede plaats achter Tadej Pogacar in de Tour de l’Avenir 2018 groeide in Nederland snel de verwachting dat hij een toekomstige klassementsrenner in een Grote Ronde kon worden. De druk op zijn schouders werd groot en begon hem te raken.

“Het is iets dat zich in de afgelopen jaren heeft opgebouwd,” vertelde Arensman in een interview met Wieler Flits. “In mijn eerste profjaren in 2020 en 2021 was alles supernieuw en voelde ik totaal geen druk vanuit de ploeg. Maar in 2021 liet ik veel potentie zien en werd ik steeds vaker als kopman naar voren geschoven. Dan moet je ineens voor het klassement gaan rijden.”

Hij gaf toe dat de druk vooral van binnenuit kwam. “Ik probeerde mezelf te pushen, omdat je denkt dat je daar beter van wordt en dat het goed voor je is. Het is ook een stukje karakter. Ik heb altijd al de neiging gehad net iets meer te doen dan wat er in mijn schema stond, maar in 2024 sloeg dat door. Op een gegeven moment moet je keihard tegen de muur lopen om terug te kunnen komen.”

Een cruciaal keerpunt kwam via gesprekken met Tom Dumoulin, met wie Arensman eerder dit jaar sprak over de mentale kant van de sport. Dumoulin is altijd uitzonderlijk open geweest over zijn mentale worstelingen.

“Ik heb veel gehad aan die ontmoeting met Tom,” zei Arensman. “Je hoorde natuurlijk het nodige in de podcast, maar in onze gesprekken zonder microfoons deelde Tom ook veel. En hij wil blijven delen, ik kan hem altijd bellen. Dat deed ik tijdens de Volta ao Algarve, toen het weer even wat moeizamer ging.”

Beide renners maakten vergelijkbare dingen mee en begrijpen elkaar daardoor goed. “Tom en ik hebben in essentie hetzelfde doorleefd. Tom zegt ook: iedereen is constant bezig zichzelf te bewijzen en de volgende marginal gain te vinden, maar je kunt jezelf er compleet in verliezen. Probeer wat gelukkiger te zijn, daar ga je ook sneller van fietsen.”

Die filosofie heeft Arensmans aanpak in 2025 bepaald, inclusief aanpassingen in trainingsintensiteit. “In januari was het op het hoogtestagekamp in Tenerife eerlijk gezegd heel relaxed. Ik werd bijna elke dag gelost op de slotklim, en het kon me echt niet schelen als iemand harder wegreed.”

“Normaal gesproken zou me dat altijd stress bezorgen, zeker als ik zag dat mijn vermogens lager waren dan ze zouden moeten zijn. Nu vertrouw ik erop dat het in de koers komt, dat ik die extra 50 of 100 watt kan trappen wanneer het er echt toe doet.”

Arensman vereenvoudigde ook zijn voedingsaanpak, in zijn geval tegen de trend in bij profrenners. “Sinds het begin van 2025 werk ik niet meer met een voedingsdeskundige. Misschien volg je met een voedingsdeskundige het ideale plan, maar voor mij werkte het niet. Ik eet gewoon wat ik wil en luister naar mijn lichaam. Ik heb de afgelopen jaren genoeg geleerd om de basis te snappen. Het is echt geen raketwetenschap.”

“Je weet hoeveel koolhydraten per uur je nodig hebt, en het is ook logisch dat je op een rustdag minder eet dan op een dag waarop je zes uur traint. Het is gewoon logisch nadenken en luisteren naar hoe ik me voel.”

Een paar kleine aanpassingen brachten hem juist rust in het hoofd. “Als ik zin heb in een stukje chocolade: prima. Tegenwoordig kies ik dan voor pure chocolade in plaats van melk. Vroeger sloeg ik het helemaal over. Maar bewust weigeren kostte me uiteindelijk bijna meer energie dan gewoon dat stukje chocolade in mijn mond stoppen.”