Niet Pogacar of Van der Poel; een andere renner maakte indruk op José De Cauwer: “Hij rijdt daar voorin met Vingegaard en Pogacar, en dan rijdt hij bij hen weg”

Wielrennen is een sport waarin sterren om uiteenlopende redenen kunnen opstaan. De enorme dosis arbeid, offers en tactiek die bij het profbestaan en het koersen hoort, maakt dat idolen in vrijwel elke wedstrijd kunnen opduiken. Sporza-commentator José De Cauwer had een specifieke opmerking over Thymen Arensman, omdat hij na diens Tour de France dit jaar bijzonder geboeid is door de mentaliteit en mogelijkheden van de Nederlander.

“Ik geniet van Pogacar, ik geniet van Mathieu van der Poel – dat is zeker. Maar ik geniet vooral van renners die het waarmaken. Iemand als Arensman,” zei de Belgische commentator in de podcast De Grote Plaat. “Ik zeg dat niet omdat ik nu in Nederland ben, helemaal niet, maar gewoon omdat hij die kansen grijpt.”

Arensman is een type renner dat in het huidige peloton zeldzaam is: hij heeft alles in huis om een topklassementsrenner te zijn, maar mist de regelmaat om in de Grote Rondes steeds topresultaten te halen. Hij toont niet vaak zijn beste vorm, maar als het raak is, is het meteen groots. In de Tour of the Alps boekte hij een majestueuze soloslag in de bergen die hem bijna de eindzege opleverde, vervolgens was hij in de Giro d’Italia zo goed als onzichtbaar… En in de Tour de France viel hij meteen uit het klassement, om in de tweede helft van de koers zijn absolute topvorm te bereiken.

“Al jaren heeft hij een slechte eerste week,” merkt De Cauwer op. “Waarom? God weet het. Op het einde rijdt hij dan weer goed. Hoe kan dat? Ik zou graag zijn coach zijn. Ik zou dat willen oplossen. Ik weet niet hoe, maar ik bedoel: ik wil erbij zijn. Wat speelt er in het hoofd van die jongen? Wat is de reden?”

“Hij gaat naar de Tour met een andere voorbereiding, met andere verwachtingen. En boem, het is meteen raak. En dan begint hij zelfs dingen te durven proberen.” Arensman won rit 14 naar Superbagnères vanuit de kopgroep en hield Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard af, die daarachter hun klassementsstrijd uitvochten. Maar zijn echte huzarenstukje volgde een week later in La Plagne, de laatste bergrit van de ronde, waar hij de twee opnieuw klopte, dit keer man-tegen-man.

“Hij rijdt daar mee met Vingegaard en Pogacar, en dan rijdt hij bij hen weg. Gewoon met de gedachte: zoek het maar uit, het zal me een zorg zijn. Hij maakt het waar. Dat raakt me echt emotioneel,” legt De Cauwer uit. Zijn klimvermogen kwam op de best mogelijke manier tot uiting en de INEOS Grenadiers-renner boekte een spectaculaire zege, rechtstreeks voor het duo dat daarachter nog om de plaatsen sprintte.