Primoz Roglic: "Als ik een andere wedstrijd moest kiezen om te winnen, dan zou het natuurlijk de Tour zijn"

Voor Primož Roglič breekt een nieuw hoofdstuk aan. Na een seizoen vol verandering, met de rebranding van BORA–hansgrohe tot Red Bull–BORA–hansgrohe en de komst van Remco Evenepoel, verandert het landschap binnen de ploeg ingrijpend. De Sloveen, inmiddels 36, blijft ambitieus — maar ook opvallend nuchter over wat nog haalbaar is in zijn carrière.

Tijdens een interview met L’Équipe in Japan, waar hij het Saitama Criterium reed, blikte Roglič terug op zijn Tour van 2025 — een editie waarin hij zijn beperkingen erkende, maar toch genoot van het racen zelf. “Het zou een geweldige manier zijn om te eindigen, of in ieder geval om een hoofdstuk af te sluiten,” zei hij. “Maar aan de andere kant, als ik in staat ben om de Tour te rijden, wil ik erbij zijn. Het is de grootste wedstrijd ter wereld.”

Hij heeft de Giro d’Italia en vier keer de Vuelta a España gewonnen, maar de Tour de France blijft voor Roglič het onbereikbare summum. “Iedereen die met wielrennen begint, doet dat omdat ze de Tour de France hebben gezien, niet de Ronde van Catalonië. Als ik nog één wedstrijd zou mogen winnen, dan is het natuurlijk de Tour.”

Roglič toonde in de Tour van 2025 nog altijd klasse — met twee aanvallende dagen in de Alpen en een emotionele slotrit door Montmartre — maar zijn tijd als absolute favoriet lijkt voorbij. Tegen Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard, die elk jaar een haast buitenaards niveau halen, weet de Sloveen dat zijn kans op Tourwinst klein is.

“Ik moet realistisch zijn. Vorig seizoen heb ik niet veel gewonnen. Eerst moet ik weer in de positie komen om te kunnen winnen.” Die woorden klinken gelaten, maar ook doelgericht. Roglič wil niet als figurant eindigen. “Er zijn veel wedstrijden van januari tot oktober. Het team gaat niet zeggen: ‘Nee, je blijft thuis,’ als ik in staat ben om te winnen.”

De komst van Remco Evenepoel — zijn vroegere rivaal bij de Vuelta — maakt het binnen Red Bull–BORA–hansgrohe bijzonder interessant. Samen met Florian Lipowitz, die door de ploeg als toekomstige kopman wordt gezien, ontstaat een hiërarchie waarin Roglič niet langer vanzelfsprekend de nummer één is. Toch lijkt hij zich daarin te kunnen vinden.

Waar hij vroeger enkel leefde voor het winnen, lijkt hij nu de sport zelf weer te waarderen. “Als je naar het grotere plaatje kijkt, is elke dag die voorbijgaat een dag minder in ons leven. Je kunt proberen de tijd te vertragen, maar hij gaat voorbij. Dus ja, ik probeer er meer van te genieten.” De toon verraadt een renner die zich bewust is van de eindigheid van zijn carrière, maar nog één keer wil schitteren — misschien niet meer in geel, maar wel met de elegantie van een kampioen die alles heeft gegeven.