OPINIE | Een Giro d'Italia beslist in 2 grindstroken

De zege van Simon Yates in de Giro d’Italia 2025 verdient alle lof. Zeven jaar na zijn dramatische ineenstorting in 2018 keerde hij terug en voltooide hij zijn verhaal — een meesterlijke revanche. Ook de wederopstanding van Richard Carapaz als serieuze klassementsrenner is bewonderenswaardig, net als de indrukwekkende doorbraak van Isaac del Toro. Maar toch blijft er een wrange nasmaak hangen.

Een grote ronde van 21 dagen zou meer moeten vragen dan een paar beslissende momenten in twee grindstroken. De recente Corsa Rosa werd, hoe fraai sommige passages ook waren, uiteindelijk beslist op slechts een handvol kilometers. De rest? Voor de eindstrijd in elk geval grotendeels decor.

Onze collega’s van CiclismoAlDia brachten het treffend in kaart: de koers werd in essentie bepaald in twee etappes met sterrato. De eerste cruciale wending kwam in rit 9, een mini-Strade Bianche, toen zowel Primož Roglič als Juan Ayuso tegen de grond gingen. De twee topfavorieten voor het klassement verdwenen van het toneel, en de koers verloor haar evenwicht.

Vanaf dat moment ontspoorde de Giro. Del Toro sprokkelde seconden bij elkaar, Bernal probeerde van ver en tevergeefs, Carapaz wachtte zijn moment af. Maar zonder Roglič en Ayuso als referentiepunt verloor de wedstrijd haar scherpte. Zelfs toen het hooggebergte zich aandiende, bleef het stil. Alles bleef op slot — tot opnieuw het grind de koers openbrak.

Want het was niet de versnelling van Yates, noch het indrukwekkende beulswerk van Van Aert, dat de Giro besliste. Het cruciale moment viel op de Colle delle Finestre, in de sterrato-sectie, toen Carapaz en Del Toro elkaar aankeken — en vervolgens afhaakten. In plaats van te vechten, lieten ze Yates gaan. De Brit bereikte de top met twee volle minuten voorsprong, en de eindwinst was een feit.

Ironisch genoeg was het Del Toro zelf die eerder in de koers, op vergelijkbare stroken, de basis legde voor zijn lange verblijf in het roze. Maar toen het erop aankwam, koos hij ervoor niet te strijden. Geen aanval, geen wanhoopsoffensief — alleen berusting. En dat was het einde van de Giro. Samengevat in twee stroken grind.