"Na dit voorjaar is Tadej Pogacar de beste wielrenner aller tijden" - Roxane Knetemann durft het eindelijk te zeggen

De vergelijkingen tussen Eddy Merckx en Tadej Pogacar zijn al enkele jaren onderwerp van discussie, maar in 2025 zijn ze onmiskenbaar naar een hoger niveau getild. Met een indrukwekkende uitbreiding van zijn palmares én een spraakmakend debuut in Parijs-Roubaix, heeft Pogacar de verwachtingen opnieuw overtroffen — en de mythevorming rond zijn persoon alleen maar versterkt.

“Na dit voorjaar is Tadej Pogacar de beste wielrenner aller tijden,” stelt Roxane Knetemann in haar column voor De Stelling. “Waarom we hem die titel moeten geven? Omdat wat hij momenteel laat zien, buitenaards en ongeëvenaard is.”

Toch plaatst ze daar direct een nuancerende kanttekening bij. “Ik geloof niet dat er op korte termijn nog zo’n renner als hij opstaat. Maar tegelijkertijd kun je moeilijk zeggen dat de één beter is dan de ander, zeker niet wanneer er decennia zitten tussen twee generaties. Pogacar vergelijken met Merckx doet hen beiden tekort.”

Terwijl de wielerwereld nageniet van zijn dominante voorjaarscampagne — met zeges in Strade Bianche, de Ronde van Vlaanderen, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik, plus podiumplaatsen in al zijn overige deelnames — bereidt de Sloveen zich inmiddels voor op het tweede deel van het seizoen. In de Spaanse Sierra Nevada legt hij momenteel de laatste hand aan zijn vorm voor het Critérium du Dauphiné en de Tour de France.

Hij is daar overigens niet alleen: ook Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel, zijn belangrijkste rivalen voor de eindzege in de Tour, hebben de hoogte van de Spaanse bergen opgezocht voor hun voorbereiding. Opmerkelijk is dat Pogacar het Critérium du Dauphiné nog nooit wist te winnen — een lacune die hij de komende weken wellicht kan wegwerken. Maar dat zal niet zonder slag of stoot gaan: met een zwaar bergachtig parcours en een mogelijk volledig herstelde Vingegaard als tegenstander, lijkt een rechtstreeks duel in de maak.

“Merckx is natuurlijk ook een legende geworden,” aldus Knetemann. “Hij is een begrip in de sport. Misschien voelt dat voor mij anders omdat mijn vader nog tegen hem gekoerst heeft – hij was daardoor minder een mythische figuur voor mij. Voor mij was dat bijna normaal.” Maar van normaliteit is bij Pogacar allerminst sprake. Zijn veelzijdigheid, zijn dominantie en zijn winnaarsmentaliteit doen steeds meer denken aan het tijdperk-Merckx. De vraag is niet langer óf hij hem kan evenaren, maar of we getuige zijn van iemand die zelfs 'De Kannibaal' in de schaduw zet.