"Misschien heeft het wielrennen een probleem" - Thijs Zonneveld vreest voor dominantie van Tadej Pogacar

Het Europese wielrennen was dit weekend opnieuw getuige van een meesterstuk van Tadej Pogacar. De Sloveen liet op de Europese kampioenschappen van 2025 in de Franse Ardèche het peloton volledig ontredderd achter. Met nog 75 kilometer te gaan plaatste hij zijn aanval – en niemand zag hem nog terug.

De prestatie deed onvermijdelijk denken aan zijn verpletterende WK-zege een week eerder, en voedde opnieuw het debat over zijn ongenaakbare dominantie. Wielerjournalist Thijs Zonneveld stak in zijn podcast In de Waaier zijn bewondering niet onder stoelen of banken.

“Misschien heeft het wielrennen een probleem,” zegt hij, om meteen te nuanceren: “Niet omdat Pogacar iets verkeerd doet – integendeel. Wat hij doet is zó uitzonderlijk dat het nog jaren kan doorgaan.”

Volgens Zonneveld is de veelzijdigheid van de Sloveen vrijwel ongezien in de moderne wielerhistorie. “Hij wint in grote rondes, klassiekers, wereldkampioenschappen en nu ook de Europese titel. Als Van der Poel er niet was geweest, had hij dit seizoen letterlijk álles gewonnen.”

In een sport die traditioneel draait om specialisten – klimmers in de bergen, sprinters op het vlakke – is Pogacar dominant op alle terreinen. “Hij is niet de beste in één ding, maar hij zit in de top drie in alles,” aldus Zonneveld, met een understatement dat de realiteit nauwelijks recht doet.

Zelfs zijn vermeende achilleshiel, Parijs-Roubaix, blijkt relatief. “Daar rijdt hij tegen mannen die vijftien kilo zwaarder zijn. Dat maakt het moeilijker, maar geen echte zwakte. Het verschil is minimaal,” zegt Zonneveld.

Wat Pogacar echt onderscheidt, is zijn fysiologische overmacht. “In wedstrijden zoals in Rwanda kwam hij nauwelijks in de buurt van zijn drempel, terwijl de rest volledig uitgeput finishte. Die controle stelt hem in staat om te domineren zonder zichzelf uit te putten.”

Pogacars vermogen om dat niveau vast te houden is geen toeval. In een eerder interview vertelde hij hoe hij traint op wattages die voor anderen onhoudbaar zouden zijn.

“Hij rijdt duurtrainingen aan 4,5 tot 5 watt per kilo – en beschouwt dat niet eens als intensief,” legt Zonneveld uit. “Hij kan dat tempo urenlang aanhouden, soms een hele dag. Waar anderen op de limiet rijden, lijkt hij nauwelijks te ademen. Daarom kan hij aanvallen met 75 kilometer te gaan en dat moeiteloos volhouden.”

Volgens Zonneveld bevindt de Sloveen zich op een ander niveau dan wie dan ook. “We hebben het niet meer over een piekprestatie. Zijn consistentie, zijn vermogen om zichzelf te reguleren en zijn tactische scherpte tonen dat hij de grens van wat in deze sport mogelijk is opnieuw heeft verlegd.”

Het seizoen van Pogacar nadert zijn einde, maar de cijfers zijn ronduit verbluffend: 18 overwinningen in 48 koersdagen, goed voor een winstpercentage van 37,5%. De wereld- en Europees kampioen rijdt deze week nog twee keer: dinsdag in de Tre Valli Varesine en zaterdag in de Ronde van Lombardije, waar hij kan mikken op een vijfde opeenvolgende zege in de Classica delle foglie morte.