Mattias Skjelmose verrast de wereld en zichzelf: “Wat kan hij dan op het WK?”

Mattias Skjelmose heeft zichzelf definitief op de kaart gezet met een sensationele zege in de Amstel Gold Race 2025. In een razendspannende finale klopte de Deen niemand minder dan Tadej Pogacar en Remco Evenepoel – dé twee supersterren van het moderne wielrennen – in een sprint à trois. Het was zonder twijfel de grootste overwinning uit zijn carrière tot nu toe.

“Eerlijk gezegd dachten we dat Flèche Wallonne en Luik-Bastenaken-Luik hem beter zouden liggen dan de Amstel,” blikt voormalig renner en ploegleider Brian Holm terug bij Feltet.dk. “Dus we dachten: het is even goed als hij daar z'n vorm toont.”

Maar zoals zo vaak in het wielrennen: de koers logenstraft de theorie. “Het mooie aan deze sport is dat het zo moeilijk te berekenen is,” zegt Holm. “En gisteren zaten de berekeningen er compleet naast. Hij rekende af met de twee grootste sterren van het peloton.”

Voor de Deense wielerfans was het een bijna surrealistische middag. Holm hoopt dat ook Jonas Vingegaard thuis voor het scherm zat toen zijn jonge landgenoot het opnam tegen Pogacar – en won. “Als Jonas heeft gekeken, dacht hij waarschijnlijk: ‘Pogacar is te kloppen.’ Dat geeft hoop richting de Tour. Hij is niet onaantastbaar. Hij is óók maar een mens.”

En dus rijst de vraag: waar ligt de grens voor Skjelmose? Volgens Holm zou het WK in Rwanda een uitgelezen kans kunnen zijn voor nóg een historisch moment. “Het parcours in Kigali is pittig. Als hij dit kan in de Amstel, wat kan hij dan op het WK? En stel dat Vingegaard ook meedoet... dat kan iets magisch worden.”

Toch is de vergelijking met zijn eerdere succes in de Tour de Suisse onvermijdelijk. Staat de Amstel daarboven? “De Tour de Suisse winnen is iets uitzonderlijks,” erkent Holm. “Maar als je later terugkijkt, waar hebben we het dan over? Wat blijft hangen?”

Holm denkt het antwoord te weten: “Het gaat er niet alleen om wat je wint, maar van wie. Stel dat hij Van Aert en Cosnefroy had verslagen, dan had je gedacht: knap, maar niet wereldschokkend. Maar nu verslaat hij Pogacar én Evenepoel. Dat is wat deze overwinning zo bijzonder maakt. Dat zijn twee mannen waarvan iedereen dacht dat ze ongenaakbaar waren. En kijk, hij flikt het gewoon.”

En volgens Holm gaat het effect verder dan Skjelmose zelf. “Dit geeft ook andere renners moed. Het zegt: zelfs de allergrootsten zijn te kloppen. En dat opent de deur voor een hele generatie.”