"Alsof je om half zeven oud en nieuw viert" - Thijs Zonneveld kritisch over vroege aanval Julian Alaphilippe bij Amstel Gold Race

De editie van de Amstel Gold Race in 2025 overtrof alle verwachtingen. Wat begon als een typische koers over smalle Limburgse wegen eindigde in een epische strijd tussen Tadej Pogacar en Remco Evenepoel – met als verrassende winnaar de Deen Mattias Skjelmose. Toch viel er volgens wielerjournalist Thijs Zonneveld nog een ander verhaal op: dat van Julian Alaphilippe, wiens vroege aanval eerder vragen opriep dan bewondering oogstte.

Met nog vijftig kilometer te gaan koos Alaphilippe voor de aanval. “Het zag er geweldig uit, maar wat was dit?” vraagt Zonneveld zich af in de podcast In de Waaier. “Een soort showaanval. Alsof hij een ploegmaat van Pogacar was. Hij heeft maar één pijl in zijn koker, hij vuurt die af, en dan is het voorbij.” De beeldspraak die volgt is scherp en spottend: “Alsof je om half zeven al vuurwerk gaat afsteken op oudjaarsavond.”

De aanval van de Fransman hield dan ook niet lang stand. Pogacar nam het commando over, maar op de Keutenberg bleek hij niet in staat het verschil te maken. “Daar zie je dat hij nog steeds sterk is, maar hij krijgt Powless en Healy niet gelost. Hij mist gewoon die versnelling om bergop écht het verschil te maken,” aldus Zonneveld.

Wat volgde was een slotfase die het hart van elke wielerfan sneller deed kloppen. Pogacar ging door, met de karakteristieke grimas die verraadt dat het pijn doet. Zonneveld genoot: “Het was ouderwets tijdsverschil kijken. Pogacar reed op karakter, maar je voelde dat het spannend bleef. En toen kwamen Skjelmose en Evenepoel alsnog aansluiten.”

Voor Pogacar was het alweer de vijfde intensieve koersweek op rij. Met Parijs-Roubaix als fysieke uitputtingsslag vraagt Zonneveld zich af hoe lang de Sloveen dit niveau kan vasthouden. “Hij brandt zichzelf niet op, want hij blijft meedoen voor de winst. Maar het is wel enorm veel – elke week pieken, elke week finales rijden. Op een bepaald moment moet je jezelf ook mentaal herpakken.”

In de sprint in Berg en Terblijt trok Skjelmose verrassend aan het langste eind. Evenepoel moest genoegen nemen met plek twee, en daar wringt het volgens Zonneveld. “De Cauberg was zijn moment. Als hij écht de sterkste was geweest, had hij daar moeten aanvallen. Misschien zat de sprintzege van vrijdag – toen hij Van Aert klopte – nog in zijn hoofd. Maar in de Amstel had hij het verschil moeten maken. Nu liet hij de kans liggen."