"Laat een paar scheten en het voelt beter aan" - Yves Lampaert denkt na over hoe het fietsen in tien jaar is veranderd

Yves Lampaert heeft met journalist Wouter Deboot een boek uitgebracht over zijn leven als profrenner en de enorme veranderingen in het wielrennen van het afgelopen decennium. Forza Lampaert is tegelijk een eerbetoon aan de klassieke renner en een inkijk in een sport die steeds strakker, sneller en gecontroleerder is geworden.

Een van de meest opvallende verhalen gaat over zijn voormalige ploegmaat Tom Boonen, met wie hij tussen 2015 en 2017 reed bij Etixx – Quick-Step.

“Tien jaar geleden gingen we de avond voor een wedstrijd nog samen uit,” vertelt Lampaert aan Het Laatste Nieuws. “In Münsterland, een van Tom zijn laatste zeges, reden we gemiddeld 42 per uur. Nu is dat 48. Je kunt je geen overdaad meer veroorloven.”

Ook voeding is volgens Lampaert een domein dat volledig op zijn kop is gezet. Hij herinnert zich zijn overwinning in de Arnhem-Veenendaal Classic 2014, toen hij nog voor Topsport Vlaanderen reed.

“Toen reisde geen enkel team met een chef-kok. We aten gewoon wat het hotel serveerde,” lacht hij. “Tijdens de koers kreeg ik maagpijn – te veel saus, te weinig kennis. Na een uur ben ik naar de ploegleiderswagen gereden en zei tegen Hans De Clercq: ‘Mijn maag zit helemaal vast, ik kan niet meer.’”

De reactie van zijn sportdirecteur was even bot als legendarisch:

“Hij zei: ‘Laat een paar scheten en het wordt beter.’ Ik deed wat hij zei – en het werkte! Ik won solo, mijn eerste profzege.”

In Forza Lampaert vermijdt de West-Vlaming zware thema’s als doping, maar hij benadrukt dat hij trots is op de generatie waarin hij reed.

“Ik heb altijd in teams gereden met zero tolerance. Toen ik prof werd, waren het biologische paspoort en het naaldverbod al ingevoerd. Ik geloof dat ik in de schoonste periode van de sport heb gereden.”

Lampaert zegt dat prestaties tegenwoordig puur afhangen van vorm en fysieke paraatheid.

“Als ik een goeie dag had, kon ik winnen. Als ik me minder voelde, niet – zo simpel is het. Sommige renners lijken buitenaards, maar ik denk – misschien naïef – dat het gewoon geweldige atleten zijn op hun beste dag.”

Met Forza Lampaert brengt de 34-jarige renner een boek dat evenveel over hemzelf vertelt als over de koers die hij heeft zien veranderen: van camaraderie naar controle, van instinct naar data.