Een dag voor de geschiedenis, zullen velen zeggen. De
Tour de France 2024 is pas aan zijn tweede dag in de bergen bezig en in een tijdsbestek van 11 dagen hebben we al zoveel actie gezien. Vandaag was een van de grootste gevechten ooit tussen
Jonas Vingegaard en
Tadej Pogacar, maar de renner van Team Visma | Lease a Bike slaagde erin om de dappere aanval van de wedstrijdleider te evenaren en was geëmotioneerd met de verrassende ritzege in Le Lioran.
"Het is natuurlijk erg emotioneel voor me. Terugkomen van de valpartij... Het betekent veel voor me. Alle dingen die ik de afgelopen drie maanden heb meegemaakt. Het doet je eraan denken dat ik dit nooit had kunnen doen zonder mijn familie," zei Vingegaard in een interview na de wedstrijd. Het was duidelijk een zeer emotioneel interview, met de Deen in tranen van begin tot eind na een reis naar de Tour die anders was dan die van alle andere renners. Nadat hij drie maanden geleden in Baskenland verwondingen opliep die hem voor zijn leven deden vrezen, kon hij vandaag in de Tour zijn allerbeste niveau laten zien;
"Ik ben gewoon blij om hier te zijn, het betekent zoveel om een etappe te winnen, vooral om het voor mijn familie te winnen. Ze waren er de hele tijd om me te steunen," zegt hij.
UAE Team Emirates werkte de hele dag en lanceerde Pogacar in de aanval met nog 31 kilometer te gaan. Vingegaard werd gelost en gedwongen om samen met
Primoz Roglic in de achtervolging te gaan. Maar in de voorlaatste klim van de dag zette hij een ongelooflijke tijd neer om het gat naar de Sloveen helemaal te dichten;
"Ik kon zijn aanval niet volgen. Hij was erg sterk, ik moest gewoon vechten en eigenlijk dacht ik niet dat ik terug zou kunnen komen, maar ik bleef vechten", legt Vingegaard uit. De twee werkten zich vervolgens naar de finale van de etappe en consolideerden hun voorsprong op de rest van de concurrentie. Wat volgde was nog een grote verrassing, want ondanks dat het bergop was, had Vingegaard de benen om Tadej Pogacar te verslaan tot de streep. "Maar ik kwam terug, begon in mijn ritme te komen. Ik was een beetje verrast dat ik hem kon verslaan in de sprint, maar het betekent natuurlijk veel voor me en ik ben zo blij met de overwinning van vandaag. Dit had ik drie maanden geleden nooit kunnen bedenken".
Het was een fysieke maar ook psychologische overwinning op de Sloveen, van wie werd verwacht dat hij beter zou zijn op dit terrein en die zijn team de hele dag aan het werk had gezet om op de streep tijd te verliezen op zijn rivaal. Maar Vingegaard was niet gefocust op deze psychologische oorlogsvoering die de afgelopen dagen zo kenmerkend was. "Ik heb daar niet eens aan gedacht, ik dacht alleen maar aan mijn eigen tempo rijden en dan mijn tempo rijden."