Jonas Vingegaard: "Ik wil uitblinken in de klassiekers, maar ik weet nog niet hoe"

Jonas Vingegaard is al twee keer winnaar van de Tour de France, maar ondanks zijn status als een van de beste klimmers van zijn generatie, blijft de klassiekerscène voor hem grotendeels onontgonnen terrein. In een gesprek met Wielerevue blikt de Deen terug op zijn seizoen, zijn pogingen om beter te worden in eendagswedstrijden en de uitdaging van het combineren van meerdere Grote Rondes in één jaar.

“Ik wil graag uitblinken in de klassiekers,” zegt Vingegaard openhartig. “Maar ik ben er nog niet achter hoe ik in dat soort wedstrijden moet presteren. Er zijn renners die de dag voor een klassieker drie uur aan wedstrijdtempo rijden. Ik weet niet of dat het juiste recept is, maar misschien moet ik het eens proberen.”

Hoewel Vingegaard in de bergen vaak ongenaakbaar lijkt, komt hij in eendagswedstrijden zelden tot zijn recht. Dat bleek ook op het Europees kampioenschap, waar hij op weg leek naar een sterke uitslag tot een valpartij op meer dan honderd kilometer van de finish roet in het eten gooide.

“Het is vreemd,” geeft hij toe. “In rittenkoersen kan ik mijn klimmerscapaciteiten perfect benutten, maar in eendagswedstrijden lukt dat nog niet. Misschien is het puur een kwestie van ervaring en afstelling.”

Vingegaard benadrukt dat hij zich bij zijn plannen voor 2026 niet laat leiden door zijn eeuwige rivaal Tadej Pogacar. “We kijken niet naar wat Tadej doet. We focussen op onszelf en onze eigen doelen. Uiteindelijk moet ik gewoon beter worden op mijn manier.” De Deen geeft aan dat hij nog altijd zoekt naar het juiste trainings- en wedstrijdschema om ook buiten de Grote Rondes consistent te presteren.

Na zijn sterke prestaties in zowel de Tour de France als de Vuelta a España van 2025 (tot zijn ziekte), weet Vingegaard dat zijn lichaam twee drieweekse rondes aankan. “Voor mijn val in de Vuelta voelde ik me in topvorm. Ik denk dat ik heb bewezen dat ik twee Grote Rondes in één seizoen goed kan rijden,” zegt hij.

Toch weegt de mentale belasting zwaarder dan de fysieke. “Het is zwaar om zoveel van huis te zijn. Niet zozeer de trainingen, maar het aantal dagen weg van mijn gezin. Dat stapelt zich op.”

Ondanks de intensiteit van de laatste jaren denkt de tweevoudig Tourwinnaar nog niet aan stoppen. “Of ik op mijn 36e nog koers? Dat is nog ver weg. Ik sluit niets uit, maar ik neem het zoals het komt. Als het moment komt dat ik er geen zin meer in heb, dan stop ik.”