INTERVIEW | “Pogacar is bijvoorbeeld van een andere planeet” – Damiano Caruso over hoe het wielrennen van 2025 verschilt van dat van de jaren 2010

Het profpeloton van 2025 is een totaal ander beest dan dat van de jaren 2010. Iedereen die beide periodes meemaakte zegt hetzelfde, en dat is niet anders voor Damiano Caruso, prof sinds 2009. De Italiaan paste zich opvallend goed aan en schetst de verschillen, met ook Tadej Pogacar als referentiepunt.

Caruso is een sleutelfiguur bij Bahrain - Victorious. Als ervaren kopman en regelmatige presteerder werd hij dit jaar Top 5 in de Giro d’Italia en won hij een rit in de Vuelta a Burgos. Op verzoek van de ploeg en onder anderen Antonio Tiberi blijft hij nog een jaar, om de ploeg naar nieuwe successen te leiden. Na eerdere jaren bij Liquigas en BMC heeft hij nu ook een lange staat van dienst bij Bahrain - Victorious. Hij zag veel toppers komen en gaan, terwijl hij zelf dicht bij de top van de sport bleef.

Wat hij dagelijks ziet, is een totaal andere realiteit dan bij zijn entree in het peloton. “In 15 jaar is het wielrennen volledig veranderd. Daarom zeg ik ook tegen Antonio [Tiberi]: ‘je hebt talent, maar talent is vandaag niet genoeg’,” vertelt hij aan CyclingUpToDate. “Je moet… als je talent hebt, des te beter, natuurlijk heb je het nodig, maar het is niet genoeg. Je moet er volledig aan toegewijd zijn. Discipline, alles, je moet alleen aan je werk denken.”

Op het vlak van voeding, krachttraining, trainingsmethodes en voorbereiding is het simpelweg een compleet andere manier van toewerken naar wedstrijden. Het niveau ligt veel hoger, wat duidelijk blijkt uit de huidige prestaties en gemiddelde snelheden in het peloton. Dat is ook de vrucht van technologische ontwikkeling, die minstens zo belangrijk is.

Maar profwielrennen anno nu is niet voor iedereen weggelegd. Niet vanwege de wil, maar vanwege het vermogen om de professionaliteit en toewijding vol te houden die zelfs nodig is om in het peloton mee te draaien. “We hebben geluk, want het is ook onze passie, maar het is moeilijk om daar een goede balans in te vinden. Nu is het compleet anders en ook lastig, omdat je niet weet waar de grens ligt om hard te duwen.”

Caruso vindt balans cruciaal om nu prof te zijn, maar die balans is lastig te treffen. De eisen zijn torenhoog en iets kleins als een val of ziekte kan maanden werk in gevaar brengen. Het is zeker geen sport voor watjes, en zelfs bij de profs vallen de puzzelstukjes zelden allemaal tegelijk op hun plaats.

“Iedereen kijkt vandaag naar Pogacar, bijvoorbeeld. Hij zit in een andere wereld, hij speelt in een ander universum. Maar als je zijn training of levensstijl kopieert, is dat misschien niet juist voor jou. Je sloopt jezelf,” waarschuwt Caruso. Elke renner heeft zijn eigen programma en manier van werken nodig. Net zoals renners Pogacar niet moeten volgen in koers (zoals ploeggenoot Afonso Eulálio ons vertelde, red.), moeten ze ook vermijden zijn routines buiten de koers te kopiëren. “Dus je moet je grens vinden, je moet je grens najagen. Probeer er soms overheen te gaan, een stap hoger, toch? Dat is makkelijk gezegd, maar moeilijk gedaan.”