INTERVIEW | “Ik dacht zeker dat ze zouden terugkomen” – Lenny Martínez over het verslaan van Pogacar en Vingegaard; oneerlijk puntensysteem in de Tour de France

Lenny Martínez heeft zijn eerste seizoen bij Bahrain - Victorious afgerond, succesvol maar ook met een paar net-niet-momenten. CyclingUpToDate sprak de jonge Fransman over de controversiële bergpunten in de Tour de France en zijn terugkeer; het kloppen van João Almeida in de Tour de Romandie; en het uit de greep blijven van Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard in het Critérium du Dauphiné.

In december 2024 was het een heel ander verhaal voor Martínez. Hij zat in Altea met zijn nieuwe ploeg, maar mocht op last van zijn vorige team, Groupama - FDJ, niet met de algemene media praten, na een vertrek dat niet vlekkeloos verliep. Dit keer, in de kleuren van de Bahreinse ploeg, schoof hij met een brede lach en een stevig Frans accent aan om tal van onderwerpen te bespreken: zijn 2025-campagne, en wat er volgend jaar komt – inclusief zijn volledige kalender voor de lente en zomer.

Het verrast niet: Martínez bevestigde zijn terugkeer naar de Tour de France: “Voor mij is het zeker dat ik de Tour doe, en het programma blijft hetzelfde,” zei hij. ‘Never change a winning team’ lijkt de leidraad voor komend jaar, terwijl hij zijn hele schema doorneemt. “Ik heb alleen Dauphiné en Suisse gewisseld. Het is Classic Var en Tour des Alpes Maritimes (in februari, red.). Dan Paris-Nice, Catalunya, Romandie, Flèche Wallonne, Tour de Suisse, Tour…”

Dat betekent dat hij in Romandie, Suisse en de Tour rechtstreeks de strijd aan moet met niemand minder dan Tadej Pogacar: “Ja, maar dat is voor mij geen probleem. We proberen gewoon zo lang mogelijk te volgen.”

Dit jaar stond in het teken van aanpassen, als een van de vele nieuwkomers in de ploeg, en wennen aan een internationalere omgeving dan in Frankrijk. “Ja, in het begin was het lastig met het Engels, nu gaat het goed. Ik ben echt blij met mijn keuze. Ik voel me goed in de ploeg, eerlijk. Superteam om me heen en ik heb het gevoel dat ik hier kan groeien.”

Hij begon sterk aan het jaar en pakte daarna zijn eerste grote zege in Paris-Nice, waar hij op de steile slotklim naar La Côte-Saint-André rit 5 won, op de dag dat Jonas Vingegaard zwaar crashte en zijn voorjaar eindigde. Zijn klassementsvorm oogde zelfs sterk, maar een dag later in waaiers en regen verloor hij alle kans op een goed eindresultaat.

Door zijn lichte postuur is dat een zwak punt, maar niet iets wat hij direct kan trainen. “Nee, ik denk dat dit op een natuurlijke manier komt. Ik probeer gewoon de beste te zijn. Ik wil qua prestaties beter zijn dan dit jaar. Elk jaar wil ik beter worden en ik denk dat dat me naar goede resultaten zal brengen.” In Auron, de dag erna, zat hij opnieuw bij de besten, wat zijn groeiende constantheid onderstreepte.

In de Volta a Catalunya een week later werd hij vijfde in het klassement, in een koers met meerdere zware ritten. Daarna volgde een sterke vierde plek in de Flèche Wallonne, een bevestiging dat hij ook in eendagswedstrijden – de juiste profielen – meekan. Zijn vorm was indrukwekkend en in de Tour de Romandie sloeg hij opnieuw toe: winst op de slotklim naar Thyon 2000, nadat hij niemand minder dan João Almeida was gevolgd, die het hele jaar grote koersen won.

“Het was supergoed. Het was ook een superzware dag, ik was een beetje bang. Ik heb bijna het klassement gewonnen, maar ik wist dat het lastig zou worden met João [Almeida], want hij is super in de tijdrit en ik kon niet meer doen,” geeft hij toe. Zijn 13e plaats in de afsluitende tijdrit toonde tegelijk duidelijke progressie in het werk tegen de klok, wat hem in de toekomst dichter bij directe rivalen kan brengen en zijn Grote Ronde-ambities ondersteunt. Hij verloor Romandie aan Almeida maar werd wel knap tweede.

Consistentie is misschien zijn grootste werkpunt, maar met zijn 22 jaar is daar nog volop rek. “Ik denk dat ik op sommige dagen dicht bij een super renner kan zitten, maar misschien hebben zij meer ervaring, ik weet het niet. Ze zijn constanter, zoals tweede in de Vuelta (hij doelt op Almeida, red.).”

In het Critérium du Dauphiné sloeg Martinez opnieuw toe, met winst in de slotrit naar het Plateau du Mont-Cenis, als enige overlever van de vlucht van de dag, terwijl hij de aanvallen van Jonas Vingegaard achter zich en de gele trui Tadej Pogacar die hem volgde, van zich afhield. Hij beschrijft de stressvolle minuten waarin hij precies wist wie er achter hem jaagden.

“Ja, ik ging toen volle bak. Ik was een beetje bang, maar focuste op mezelf, gaf alles en toen ik de laatste 500 meter zag, zei ik: ‘oké, dit win ik zeker’. Eerlijk, in deze rit dacht ik dat ze me zeker gingen terugpakken en de rit winnen, maar uiteindelijk liep het anders,” glimlachte hij. Dit was wellicht zijn hoogtepunt van het jaar, maar zeker niet het einde.

Hij noemt het zelf ook zijn hoogtepunt: “Dauphiné denk ik, want ik voelde me de dag ervoor bijna ziek, ik verwachtte niets van deze rit, en ik won hem toch, dus het was totaal verrassend voor mij.”

Daarna volgde de Tour de France, zijn eerste buiten Groupama. Maar dat veranderde niets aan wat het Franse publiek voor hem voelde. “Ik denk dat het hetzelfde is of je nu in een Franse ploeg zit of een andere nationale ploeg, want het is de Tour, elke ploeg wil presteren. Oké, ik ben Frans, misschien een beetje meer, maar ik voel dat druk normaal is, het is ook goede druk, overal hetzelfde denk ik, het is de Tour, dat is normaal.”

Hij haalde geen groot ritresultaat, maar droeg wel dagenlang de bergtrui. Uiteindelijk werd hij derde, achter Pogacar en Vingegaard, die geen van beiden echt voor het bergklassement reden. Het puntensysteem in de Tour bevoordeelt duidelijk de klassementsrenners, tot ongenoegen van Martínez.

“Ik vind het systeem van punten zeker niet goed,” zegt hij tegen onze microfoon. “Maar nu is het zo: als zij de rit willen winnen, winnen ze de rit. Hij (Pogacar, red.) heeft een superploeg om zich heen, supersterke jongens, en zij kunnen de koers voor hem controleren, dus het is ingewikkeld, maar we blijven proberen en misschien kan ik op een dag bij hem komen.”