"Ik stond daar meer dan een minuut voordat de auto me bereikte" - Mads Pedersen vocht tegen pech, maar baant zich opnieuw naar het podium in Roubaix

Mads Pedersen had het hele voorjaar duidelijk gemaakt: Parijs-Roubaix 2025 was zijn ultieme doel. De Deen van Lidl-Trek verscheen in absolute topvorm aan de start en toonde dat ook lange tijd op de gevreesde kasseien. Maar de droom om op de Velodrome van Roubaix als winnaar te zegevieren spatte abrupt uiteen door een rampzalig getimede lekke band tijdens een cruciaal moment in de wedstrijd.

Terwijl Tadej Pogačar zijn aanval lanceerde, probeerde Pedersen onmiddellijk te reageren — en dat werd hem uiteindelijk fataal. Al snel ontstond het verhaal dat de Deen zichzelf in de problemen had gebracht door in het vuil te rijden. "Pedersen kreeg een lek toen hij het gat wilde dichten na Pogačars aanval," vertelde Johan Bruyneel in zijn The Move podcast. "Je zag hem naar de kant gaan, waar het risico op lek rijden veel groter is."

Pedersen zelf sprak die uitleg ferm tegen in de Lang Distance podcast. "Ik heb allerlei slimme opmerkingen gehoord over waarom ik lek reed," klonk het scherp. "Maar de waarheid is dat ik al een lekke band had vóór ik naar de rand ging. Zodra je lek rijdt, kun je gewoon niet meer normaal over de kasseien."

Het lekke wiel was op zich al een domper, maar het was vooral de timing en de positie op het parcours die zijn kansen om zeep hielpen. "Het was gewoon een kloteplek," verzuchtte Pedersen. "Op dat stuk zaten de auto's niet direct achter ons. Bij Van der Poel, die ook lek reed, stond de ploegleiderswagen pal achter hem. Hij verloor misschien 15 seconden. Ik stond meer dan een minuut langs de kant te wachten. Zo'n timing kun je je gewoon niet permitteren in Roubaix."

Ondanks de pech gaf Pedersen de strijd niet op. Koppig en met karakter vocht hij zich terug in koers, haalde renner na renner in, en eindigde uiteindelijk — net als vorig jaar — opnieuw op het podium van Parijs-Roubaix. Een bewijs van zijn veerkracht, maar vooral ook een bevestiging dat de Hel van het Noorden hem op het lijf geschreven blijft.