Bradley Wiggins blijft een van de meest iconische figuren in de Britse sport, maar zijn carrière na het wielrennen is allesbehalve vlekkeloos verlopen. Van zijn historische Tour de France-overwinning in 2012 tot de glorie van de Olympische Spelen, de prestaties van Wiggins hebben hem tot een legende gemaakt. Maar achter het succes ging een zware persoonlijke strijd schuil, van financiële ondergang tot verslaving en het blijvende trauma van misbruik.
In een recent interview met The Telegraph vertelde Wiggins over het faillissement en de strijd om drugsverslaving die zijn leven de afgelopen jaren hebben bepaald. Ondanks zijn prestaties liet financieel wanbeheer een bedrijf onder zijn beheer achter met schulden van in totaal ongeveer £1 miljoen. Zijn financiële ineenstorting had verwoestende gevolgen, waardoor hij naar verluidt dakloos werd en op verschillende locaties sliep, waaronder het huis van zijn ex-vrouw. Op een gegeven moment zou hij zelfs hebben overwogen om zijn Olympische medailles te verkopen, een donker contrast met de glorie van op het podium staan.
Naast de financiële onrust heeft Wiggins ook geworsteld met zijn geestelijke gezondheid, een strijd die hem al zijn hele leven achtervolgt. Hij heeft eerder gesproken over zijn problemen om met roem om te gaan, waarbij hij in de beginjaren van zijn carrière aan de drank raakte. De diepste littekens gaan echter terug naar zijn jeugd, waar hij seksueel misbruikt werd door een coach. "De tegenstrijdigheid is dat de coach die me misbruikte mijn eerste mannelijke rolmodel in het wielrennen was," onthulde Wiggins. "Ik was opgegroeid met een afwezige vader en deze man boezemde me vertrouwen in als wielrenner. Overal waar hij kwam, zei hij tegen iedereen: 'Dit kind wordt speciaal. Het compenseerde een beetje wat er achter de schermen gebeurde.
"Er waren ook andere kinderen op de club bij wie het gebeurde. We werden gewend aan het gedrag en kregen het gevoel dat er niets aan de hand was. Je bent pas 13, maar het leidt tot een heel donkere periode. Binnen de drie jaar na mijn pensionering in 2016 was ik verslaafd aan drugs. En veel daarvan had te maken met deze herinnering aan mijn jeugd."
Zijn eerlijkheid over verslaving belicht een donkere kant van de topsport, waar atleten vaak worstelen met hun identiteit zodra ze de competitie verlaten. De rigide discipline van het professionele wielrennen was verdwenen, waardoor Wiggins kwetsbaar werd voor de pijn die hij decennialang had onderdrukt. Naast zijn problemen met zijn geestelijke gezondheid, gaf Wiggins ook toe dat hij financieel werd uitgebuit tijdens zijn carrière. Hoewel hij miljoenen verdiende als een van de meest succesvolle Britse wielrenners, hield hij zijn financiën niet bij en werd hij uiteindelijk het slachtoffer van degenen aan wie het beheer ervan was toevertrouwd.
"Ik heb spijt dat ik nooit aandacht heb besteed aan mijn financiële zaken toen ik koerste. Dat is een van de dingen die atleten overkomt - je verdient veel geld en als je er niet op let, profiteren mensen ervan. Ik werd links, rechts en in het midden opgelicht door de mensen die achter me aan zaten. Accountants ook."
Zijn geval is verre van uniek in de wereld van de professionele sport. Veel topatleten, die alleen gefocust zijn op hun prestaties, stellen blind vertrouwen in managers, agenten en accountants, om er later achter te komen dat ze zijn misleid. De realiteit van financiële uitbuiting in de sport is goed gedocumenteerd en de ervaring van Wiggins is nog een grimmige waarschuwing over hoe zelfs de grootste sterren kwetsbaar kunnen zijn. Ondanks alles houdt Wiggins vol dat hij eindelijk weer controle over zijn leven heeft. Hij beschrijft hoe hij na maanden van onrust de problemen heeft kunnen oplossen die tot zijn faillissement hebben geleid.
"Het is nu allemaal opgelost. Ik sta nu op de eerste rij. Dit was iets wat me was aangedaan. Acht maanden later is het allemaal omgedraaid. De mensen die verantwoordelijk zijn, betalen er een zware prijs voor. Gelukkig gaat het allemaal goed nu."