Elisa Longo Borghini van
Lidl-Trek reflecteerde in een interview met CyclingWeekly op de wedstrijd die haar leven en wielercarrière veranderde. Hoewel ze wordt beschouwd als een klassiekerspecialiste en een van de weinige wielrensters die een grote trofee heeft gewonnen in een hoofdklassieker, Parijs-Roubaix, beschouwt ze een andere wedstrijd als de bepalende factor die haar carrière ingrijpend heeft veranderd.
"De rit die me veranderde was (Trofeo Alfreda) Binda 2013, wat klinkt als een eeuwigheid geleden. In feite was het een tijdje geleden, maar ik won de wedstrijd," legt ze uit. "Het was een erg koude, regenachtige en grijze dag. Het was de tweede overwinning in mijn leven als elite renner."
Longo Borghini, die toen nog voor de Hitec Products KLA ploeg reed, herinnert zich dat een latere ploeggenote de enige was die haar kon bijhouden: "Ik herinner me dat ik aanviel in een afdaling omdat het erg nat was. Ik dacht: 'Oké, ik probeer hier aan te vallen', en toen reed ik weg en alleen Spratty (Amanda Spratt) kon me volgen. We bleven een tijdje samen en toen liet ik haar achter me op de laatste klim. Toen ik over de finish kwam had ik het echt koud, maar ik voelde niets omdat er zoveel te genieten viel."
In tegenstelling tot de hedendaagse 'rituelen' na een race, waarbij ze misschien een fris drankje pakt op weg naar de prijsuitreiking, bracht Elisa Longo Borghini een groot deel van de dag door met het vieren van de race met haar familie en vrienden in een restaurant: "Ik herinner me dat we na afloop naar een restaurant gingen en twee pizza's aten. Ik denk dat ik twee pizza's heb gegeten," zegt ze lachend, eraan toevoegend dat ze na afloop nog steeds honger had van de inspanning van de race.
"De reden waarom ik besloot om deze wedstrijd te doen is dat ik toen nog erg jong was en geen idee had waar ik zou kunnen staan in het eliteveld. Daar realiseerde ik me dat ik eigenlijk best goed kon zijn en dat mijn dromen uit konden komen. En hier ben ik nu, om erover te praten," besluit ze.