"Ik had niet verwacht dat ik zou meespelen om het algemeen klassement" - Julian Alaphilippe denkt dat het beste nog moet komen in Ronde van Zwitserland

Julian Alaphilippe rijdt weer zoals we hem het liefst zien: met flair, bravoure en die ontembare drang tot aanvallen. Na enkele seizoenen waarin valpartijen, ziekte en grillige vorm zijn karakteristieke panache temperden, laat de Fransman van Tudor Pro Cycling Team in de Ronde van Zwitserland zijn meest overtuigende vorm van 2025 zien.

In een zware bergetappe trok Alaphilippe met nog vier kilometer te gaan ten aanval, rechtstreeks vanuit de groep der favorieten. Geen rekensom, geen getwijfel—gewoon koers op instinct. “Ik bleef trouw aan mezelf,” verklaarde hij na afloop aan Cyclism’Actu. “Ik voelde me goed en wilde versnellen om mijn eigen tempo te vinden, maar ik zat al snel aan mijn limiet. Daarna was het gewoon aftellen tot de top.”

Uiteindelijk bolde hij als zevende over de streep, op 1 minuut en 22 seconden van ritwinnaar Oscar Onley. Maar dat tijdsverschil vertelt niet het hele verhaal. Met zijn aanval wist Alaphilippe zich los te maken van verschillende klassementsconcurrenten en schoof hij op naar de tweede plaats in het algemeen klassement—slechts 29 seconden verwijderd van leider Kévin Vauquelin.

"Het was een cruciale dag voor het klassement, dat wisten we," gaf Alaphilippe toe. “Ik ben blij dat ik me kon mengen in de voorste groep. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik zou meespelen om het algemeen klassement.”

Die openheid typeert Alaphilippe: impulsief, strijdlustig, maar altijd realistisch over zijn eigen grenzen. En toch is het net die compromisloze mentaliteit die hem weer op het scherp van de snede van een grote rittenkoers heeft gebracht. “Ik sta er goed voor, maar we moeten elke dag blijven strijden,” zei hij. “Het is geweldig voor het team. We geven alles, zonder spijt.”

Zijn overstap naar Tudor Pro Cycling Team werd initieel met enige scepsis bekeken. Maar in Zwitserland blijkt het een gouden greep. Alaphilippe lijkt te floreren in een omgeving met minder druk en meer ruimte voor zijn typische stijl. Omringd door toegewijde ploeggenoten herontdekt hij niet alleen zijn benen, maar ook zijn vertrouwen.

“Ik voel me goed op de klim,” klonk het veelzeggend. “Het is lang geleden dat ik dat zo kon zeggen. Dit is slechts de eerste stap om terug te keren naar mijn beste niveau. Maar winnen is nog iets anders… en ik kan niet wachten.”