“Hij chanteerde ons met eten…”: Magdeleine Vallieres vertelt openhartig hoe een ongezonde obsessie bijna haar plezier in het wielrennen wegnam

Er is genoeg geschreven over de doorbraak van Magdeleine Vallieres. De weg van de Canadese naar de top was allesbehalve rechtlijnig, maar het einde van het seizoen 2025 leverde haar eindelijk de verdiende regenboogtrui op. De overstap naar EF Education-Oatly bleek duidelijk de juiste keuze voor haar carrière.

Maar voordat ze prof werd, moest Vallieres keihard knokken om haar plek in Europa te verdienen, al rijdend voor het continentale WCC Team. Onder de vleugels van de UCI bood het World Cycling Centre-project renners van over de hele wereld een unieke kans om hun wielerdroom na te jagen. Die kwam echter ook met schaduwkanten.

Met weinig ervaring destijds liet Vallieres zich leiden door de mensen om haar heen. “Toen wist ik de basis niet, en ik besefte niet hoe belangrijk het is om genoeg te eten als je veel traint,” vertelde ze aan L’Équipe. Het resultaat was ernstig ondervoeden.

Die situatie werd grotendeels veroorzaakt door een niet bij naam genoemde coach. “Hij zei dat we dik waren, dat we beter zouden zijn als we lichter waren. Hij chanteerde ons met eten en dreigde dat we achter de ploegwagen moesten lopen als we bepaalde dingen aten,” legt Vallieres uit. “Als iemand elke ochtend in je buik knijpt om te laten zien dat je dik bent, kruipt dat op den duur in je hoofd.”

Dat leidde tot een ongezonde obsessie met voeding: “Ik legde mezelf restricties op; hij zei dat we geen suiker mochten eten, terwijl we het juist nodig hadden. Ik at meer salade dan wat dan ook; het hielp me niet, ik voelde me er alleen maar slechter door,” zegt ze.

Haar transfer naar EF kwam mogelijk precies op tijd om de carrière van Vallieres te redden. Onder professionelere begeleiding bouwde de Canadese stap voor stap haar niveau weer op, terwijl ze zich opnieuw comfortabel voelde in haar eigen lichaam.

“Het duurde een jaar voordat ik weer een gezonde mindset rond voeding had. Anna, de ploegdiëtist, zei dat mijn menstruatie terugkrijgen een prioriteit werd – en dat wilde ik zelf ook, omdat ik wist dat het niet normaal was,” legt Vallieres uit. Voeding blijft uiteraard een belangrijk aspect van wielrennen, maar dankzij haar nieuwe ploeg gaat eten voor Vallieres niet langer gepaard met ongemak of schuldgevoel.

En hoe beloonde ze zichzelf voor haar wereldtitel? “Ik heb het gevierd door mezelf een klein taartje te kopen, en mijn ploeggenotes kwamen me feliciteren. Anna bleef zeggen hoeveel sterker ik zou worden,” herinnert ze zich.

Tot slot wil Vallieres toekomstige generaties meegeven dat hun lichaam tot het uiterste drijven in wedstrijden geen probleem is, maar dat dit naast de fiets consequenties kan hebben die ver buiten het wielrennen reiken. En als je je lichaam op een ongezonde manier oprekt, slaat het onherroepelijk keihard terug.

“Dun zijn om te winnen is geen goed voorbeeld voor de volgende generatie. Het klopt niet. Mijn ervaring heeft me geleerd dat gezond zijn de beste weg is naar prestaties,” besluit Vallieres.