"Heel erg bedankt voor deze 15 jaar" - Rafal Majka deelt emotionele boodschap als onbaatzuchtige carrière eindigt met een laatste Pogacar-partnerschap in Il Lombardia

Rafal Majka finishte zaterdag voor de laatste keer in zijn carrière, niet als winnaar, maar als de man die opnieuw hielp geschiedenis schrijven. Terwijl ploegmaat Tadej Pogačar met zijn vijfde opeenvolgende zege in Il Lombardia de wielerwereld versteld deed staan, reed Majka in stilte zijn laatste kilometers als profrenner. Een passend einde voor een coureur wiens carrière werd gebouwd op toewijding, klimvermogen en onvoorwaardelijke loyaliteit.

De 35-jarige Pool kwam als 39e over de streep in Como en wist dat het nu definitief voorbij was. De emotie was zichtbaar op zijn gezicht toen hij afstapte.

“Ja, dit is het zeker,” vertelde hij aan Eurosport. “Voor Lombardije dacht ik nog even: misschien verandert er iets. Maar vandaag heb ik echt ‘genoeg’ gezegd — en ik ben gelukkig.”

Langs het parcours werd Majka uitgezwaaid met warme applausgolven en hulde van collega’s. Het was een afscheid dat paste bij zijn reputatie: een hardwerkende renner die respect afdwong, niet met grote woorden, maar met daden in de bergen.

In plaats van melancholie overheerste dankbaarheid.

“Ik ben trots op wat ik heb bereikt,” zei Majka. “Natuurlijk is het triest, maar ik wil vooral de fans bedanken voor al die jaren van steun, en mijn familie. Het leven gaat verder, de tijd vliegt. Bedankt voor deze vijftien jaar van aanmoediging en geloof.”

Aan de zijlijn keek zijn vrouw Magdalena met tranen in de ogen toe.

“Ik heb hier negentien jaar op gewacht,” vertelde ze. “Rafał fietst al zolang als wij samen zijn. Vandaag voelt vreemd — het moment waarop alles eindigt. Maar ik hoop dat we er een mooie dag van maken.”

Majka werd prof in 2011 en groeide uit tot een van de meest betrouwbare klimmers van zijn generatie. Zijn doorbraak kwam in de Tour de France 2014, waar hij twee etappes won en de bolletjestrui veroverde. Twee jaar later volgde olympisch brons in Rio — het hoogtepunt van zijn persoonlijke palmares.

Maar Majka’s grootste verdienste lag elders: in zijn werk voor anderen. Eerst als vaste luitenant van Alberto Contador bij Tinkoff, daarna als sleutelklimmer in het bergblok van UAE Team Emirates, waar hij een onmisbare pion was in de Tour-overwinningen van Pogačar.

Hij stond bekend om zijn vermogen om zich volledig leeg te rijden, kilometer na kilometer het tempo te dicteren op collen als de Tourmalet of Galibier — en dat zonder ooit de behoefte te tonen om zelf de schijnwerpers op te zoeken.

Volgens zijn vrouw was het moment van stoppen onvermijdelijk, maar nooit makkelijk.

“Of Rafał nu over vijf of tien jaar gestopt was, hij zou altijd gemist worden,” zei Magdalena. “Hij heeft altijd een glimlach, weet mensen op te beuren — dat is wie hij is. Er was nooit een ‘juist’ moment. Het moest gewoon ooit gebeuren.”

En dus kwam het afscheid in Lombardije, op de bochtige klimmen van de noord-Italiaanse herfstklassieker. Daar deed Majka wat hij zijn hele carrière deed: het tempo maken, de controle houden, en de basis leggen voor een overwinning van zijn kopman.

Terwijl de zon onderging boven het Comomeer, stapte Rafal Majka af — als een man die zijn werk had gedaan. Geen monumenten, geen gele trui, maar een erfenis die misschien nog waardevoller is: vertrouwen, kameraadschap en vakmanschap.

Hij verlaat het peloton niet als ster, maar als meesterknecht pur sang — de rennersziel die altijd de motor was achter andermans glorie. Een laatste groet, een glimlach, en een eenvoudig woord dat alles samenvat:

“Dziękuję – dank jullie wel.”