"Er was een risico om verlamd te raken" - Voormalig sprinter vertelt over de nachtmerrie die een einde maakte aan zijn carrière

Nacer Bouhanni beëindigde in 2023 op slechts 33-jarige leeftijd zijn carrière als professioneel wielrenner. Met 70 profzeges op zijn palmares – waaronder etappes in de Giro d’Italia en Vuelta a España – behoorde hij tussen 2012 en 2018 tot de absolute sprinttop. Toch eindigde zijn loopbaan in mineur, getekend door blessures, valpartijen en mentale littekens.

In de documentaire Crash, peloton sous tension van L’Équipe blikt de Fransman openhartig terug op zijn carrière. Samen met onder meer Romain Bardet, Marion Rousse, Anthony Turgis en Marc Madiot reflecteert hij op de risico’s van de wielersport – en hoe die zijn leven blijvend hebben veranderd.

“Tegen het einde van mijn carrière betrapte ik mezelf erop dat ik te veel begon na te denken,” vertelt Bouhanni. “Maar als je al midden in een sprint zit, is het te laat om te denken – dan heeft nadenken geen zin meer.”

In zijn laatste jaren voelde hij het vertrouwen wegglijden. “Tijdens mijn laatste wedstrijden zei ik tegen mezelf: ‘Als ik nu dat gaatje induik, riskeer ik een val.’ En dan dacht ik: ‘Laat het dan daar gebeuren.’ Maar als je zo begint te redeneren, kun je niet meer sprinten. De valpartijen hebben diepe sporen nagelaten, vooral mentaal.”

De zwaarste klap kreeg Bouhanni in de Ronde van Turkije van 2022, toen hij in volle vaart tegen twee toeschouwers reed die zich midden op het parcours bevonden. “Ik reed ergens tussen de tiende en vijftiende positie in het peloton. We zaten allemaal wiel aan wiel vast. Plots stonden er twee mensen op de weg – alsof het een menselijke barrière was.”

Wat volgde was een beangstigende valpartij. “Ik klapte op de grond en voelde meteen dat het ernstig was. Ik kon mijn hoofd niet meer bewegen zonder het met mijn handen vast te houden. De medische hulpdiensten kwamen eraan. Er was sprake van een mogelijk risico op verlamming. Ik zakte in elkaar. Ik belde mijn familie… en op dat moment wist ik: dit is het einde. Het fietsen was voorbij.”

Bouhanni noemt de koers “de gevaarlijkste sport ter wereld”, en gezien zijn geschiedenis met valpartijen – meer dan menig generatiegenoot – is die uitspraak geen hyperbool. Zijn verhaal is dat van een sprinter die jarenlang met lef en instinct reed, maar uiteindelijk geknakt werd door het gevaar dat onlosmakelijk verbonden blijft met topsport op hoge snelheid.