"Er waren duizend manieren om te winnen en één manier om te verliezen" - Visma-renner blikt terug op Dwars door Vlaanderen-ramp

Dwars door Vlaanderen had het kroonstuk van het voorjaar kunnen zijn voor Visma | Lease a Bike. Met drie van hun sterkste mannen in een kopgroep van vier, leek het scenario uitgetekend: de zege was zo goed als binnen. Maar het draaide uit op een van de meest onbegrijpelijke nederlagen van het seizoen — een verlies dat meer zegt over vertrouwen, hiërarchie en menselijke inschattingsfouten dan over pure koerskracht.

In de beslissende fase zaten Wout van Aert, Tiesj Benoot en Matteo Jorgenson tegenover de Amerikaanse eenling Neilson Powless. Het overwicht was overweldigend, maar het resultaat onthutsend: Powless reed als enige over de streep met de armen in de lucht. Wat volgde was een storm van kritiek — op Van Aert, op de ploegleiding, op het collectieve falen van de ploeg.

In de seizoensdocumentaire van Visma wordt de cruciale passage nog één keer herbeleefd. De ploegleiders in de volgwagen kiezen ervoor om de verantwoordelijkheid bij de renners zelf te leggen. “Overleg met elkaar,” klinkt het vanuit de auto van Grischa Niermann. Het is Benoot die als eerste reageert: “We winnen met Wout in de sprint.”

Een uitspraak die later een wrange bijklank krijgt, want de beslissing – bevestigd door Van Aert zelf – blijkt funest. Hoewel er kort nog twijfels klinken (“Kunnen we Wout niet laten demarreren? Powless tweede laten worden?”), drukt het kamp Visma de scepsis weg met het woord ‘vertrouwen’.

“Als we zeggen dat we niet denken dat hij Powless kan verslaan, hebben we geen vertrouwen,” zegt Niermann. Maar achteraf gezien was het net dát vertrouwen dat hen duur te staan kwam.

De teleurstelling was voelbaar in het kamp Visma. Wat een demonstratie van overmacht had moeten worden, werd een pijnlijke herinnering aan het feit dat koersinzicht even belangrijk is als fysieke dominantie. De nederlaag roept herinneringen op aan de Omloop Het Nieuwsblad van 2015, waar Etixx-Quick Step eveneens met een overwicht verloor.

“Er waren duizend manieren om te winnen en maar één om te verliezen,” zegt Jorgenson zichtbaar aangeslagen. “De enige manier was om Neilson aan de finish te krijgen. We hadden het spel moeten uitspelen. Maar we wilden Wout allemaal zien winnen.”

Die opmerking snijdt diep. Het is een bekentenis van een ploeg die even haar eigen ster boven de logica plaatste. Visma verloor niet omdat ze de slechtste waren — ze verloren omdat ze vergaten dat koersen altijd gespeeld moet worden tot het einde.