Dopingbeschuldigingen van Tadej Pogacar komen deels voort uit de ondergang van Lance Armstrong: "Zijn vertrek was pijnlijk en schaadde de sport"

Rubén Guerreiro was te gast in de podcast 'Ontem já era tarde' van SIC Notícias, waar hij uitgebreid sprak over zijn wielercarrière. Hij vertelde over zijn jeugd, zijn eerste stappen als mountainbiker, zijn overwinning als bergkoning in de Giro d'Italia 2020 en zijn recente seizoen bij het Spaanse Movistar Team.

De huidige Movistar-renner begon met wielrennen na een jeugd vol voetbal. "Ik trainde destijds bij Samora Correia", vertelt hij, waarna hij tot zijn veertiende bij verschillende teams speelde. Toen ontdekte hij dat zijn passie niet op het voetbalveld lag, maar op twee wielen. "Mijn vader was wielrenner. Als ik het met vrienden over de Tour de France wilde hebben, praatte ik in feite tegen mezelf, want zij hielden alleen van voetbal." Op 15-jarige leeftijd realiseerde hij zich dat wielrennen zijn ware roeping was.

Op jonge leeftijd verhuisde hij naar het Amerikaanse Axeon-team van Axel Merckx. "Op mijn twintigste ging ik naar het buitenland, met mensen die me steunden, zodat ik in de VS kon trainen en meedoen met de beste renners ter wereld, zowel onder-23 als elite. Dat was essentieel voor mijn ontwikkeling. Zonder die stap had ik niet gestaan waar ik nu ben", zegt hij, waarbij hij erkent dat er een enorm verschil is tussen de wielersport in Portugal en in het buitenland.

In de Giro d’Italia 2020 schitterde hij in de Alpen en veroverde hij de blauwe trui als leider van het bergklassement. "Ik hou vooral van afdalen. Als ik echt in topvorm ben, geniet ik ook van het klimmen. Om competitief te zijn op het hoogste niveau, moet je fysiek, mentaal en atletisch in topvorm zijn. En met een goede fiets en een sterk team om je heen kan alles samenkomen."

"Het leven van een profwielrenner is erg strikt. Een avondje uit kan wekenlange gevolgen hebben voor mijn lichaam", zegt Guerreiro. "Ook kun je niet zomaar eten wat je wilt. Voeding is essentieel en verschilt per type renner - of je nu sprinter, klimmer of tijdrijder bent, ieder heeft andere behoeften qua koolhydraten."

Het gesprek ging verder over Tadej Pogacar, die een indrukwekkend seizoen achter de rug heeft. Op de vraag naar de positie van Pogacar in de wielersport, antwoordde Guerreiro: "Zijn prestaties spreken voor zich. Hij heeft een van de beste seizoenen ooit gehad. Ik leerde hem kennen toen hij nog jong was. Hoewel we nooit ploeggenoten waren, zagen we al dat hij anders was - een talent van een uitzonderlijke klasse. Ik heb meerdere keren tegen hem gereden en slechts één keer van hem gewonnen. Hij blijft zich elk jaar verbeteren en blinkt uit in de klassiekers, eenweekse koersen en Grote Rondes. Hij hoort nu al bij de grootheden van de sport.”

Over de dopingverdenkingen van Pogaca zegt Guerreiro: "Wielrennen is een onvoorspelbare sport, en dat zorgt altijd voor een zekere achterdocht. Armstrong liet een enorme leegte achter. Hij was meer dan een renner, hij werd een soort held omdat hij niet alleen won, maar ook kanker had overwonnen en daar heel open over was in de media. Zijn vertrek was pijnlijk en schaadde de sport diep."

"Lance Armstrong was als een filmheld voor me, een icoon door alles wat hij bereikte in het wielrennen en daarbuiten", voegt Guerreiro toe. "Het voelde alsof mijn held mijn hele leven had bedrogen."