DISCUSSIE Critérium du Dauphiné Etappe 6 | Kan iemand Tadej Pogacar verslaan in de bergen?

De zesde etappe van het Critérium du Dauphiné was de eerste echte afspraak in het hooggebergte en vormde de aftrap van het veelbesproken ‘superweekend’. Acht renners kozen vroeg het hazenpad, onder wie de immer actieve Mathieu van der Poel. De kopgroep kreeg echter nooit écht de zegen van het peloton. De voorsprong werd strak gehouden – een teken dat de klassementsploegen hun kaarten al op tafel legden.

Op de Côte du Mont-Saxonnex was het Florian Lipowitz die als eerste het lont aanstak. Zijn versnelling zette de groep der favorieten op scherp en dunde het peloton uit tot een elitegroep van nauwelijks tien renners. Lipowitz werd gegrepen, maar had zijn aanwezigheid in de finale al stevig verzilverd.

Op de slotklim was het UAE Team Emirates dat met militaire precisie het tempo opvoerde. De boodschap was duidelijk: het strijdplan draaide om een aanval van Tadej Pogacar. En die aanval kwam er — met nog zeven kilometer te gaan. De Sloveen demarreerde met een ongenadige versnelling en reed meteen weg van alles en iedereen. Zelfs Jonas Vingegaard, doorgaans een meester in het klimmen, kon niet volgen. Pogacar soleerde naar de zege met één minuut voorsprong op de Deen en anderhalve minuut op Remco Evenepoel.

Na afloop vroegen we enkele van onze vaste wieleranalisten om hun visie op deze spectaculaire dag in de Alpen.

"Wat een optreden van Florian Lipowitz! Tactisch gezien was zijn aanval op de voorlaatste klim wellicht wat prematuur — een maximale voorsprong van 15 seconden is nauwelijks comfortabel — maar de Duitser is jong en ambitieus. En als de benen goed voelen, waarom zou je dan niet proberen?

In de slotfase schuilde hij aanvankelijk in het wiel van Evenepoel, maar toen duidelijk werd dat de Belg niet kon volgen, reed hij zelf naar voren. Het leverde hem uiteindelijk een prachtige derde plaats op, op slechts elf seconden van Vingegaard en bijna een minuut vóór Evenepoel.

Pogacar was vandaag echter onstuitbaar. Vingegaard kon nog enkele honderden meters aanklampen op een handvol seconden, maar barstte daarna. Pogacar zette zijn rivaal in minder dan tien kilometer op een volle minuut. Dat is niet indrukwekkend – dat is verpletterend."

"Een etappe om duimen en vingers bij af te likken – al was het qua spanning al snel duidelijk dat Pogacar op eenzame hoogte reed. De vragen over zijn vorm, en de zogenaamde ‘underdog gimmick’ die op sociale media rondging, mogen we nu definitief begraven.

UAE speelde het meesterlijk. Ze weten dat ze geen ploeg vol pure klimmers hebben, maar met mannen als Narváez en Wellens benutten ze elk tussenstuk om het verschil te maken. De aanval op Domancy kwam niet als een verrassing. Pogacar had zijn ploeg perfect gepositioneerd en leverde opnieuw een demonstratie af.

De komende twee etappes? Als hij deze vorm vasthoudt, zie ik niet in wie hem nog kan bedreigen."

"Tadej Pogacar was opnieuw de sterkste, zoals we hem kennen. De aanval op de Côte de Domancy was vlijmscherp, maar de voorbereiding van UAE was minstens zo indrukwekkend.

Visma – Lease a Bike had op de voorlaatste klim nog een numeriek overwicht, maar liet zich tactisch de kaas van het brood eten. Het binnenhalen van Narváez bleek cruciaal: hij trok als een dolle door op Domancy en zette de rivalen van Pogacar onder druk. Evenepoel moest als eerste passen, Vingegaard volgde kort daarna.

De mentale klap is niet alleen voelbaar in deze Dauphiné, maar reikt ongetwijfeld ook tot in de aanloop naar de Tour."

"De verschillen waren groter dan verwacht — en dat zegt veel. Pogacar racete vandaag alsof hij iets te bewijzen had. En misschien had hij dat ook, na die tegenvallende tijdrit.

Zijn aanval was krachtig, gecontroleerd en dodelijk. Vingegaard had geen antwoord, Evenepoel nog minder. UAE was tactisch oppermachtig en toonde opnieuw dat de ploeg rondom Pogacar, ondanks enkele beperkingen in het hooggebergte, functioneert als een geoliede machine.

Florian Lipowitz was een van de positieve verrassingen. Sterk in Itzulia, sterk in Parijs-Nice, en nu opnieuw. Als hij dit niveau vasthoudt, is hij niet zomaar een knecht bij Bora, maar mogelijk een schaduwkopman naast Roglic."

"Visma maakte opnieuw strategische fouten. Ze waren numeriek in het voordeel vóór de slotklim, maar lieten zich overvleugelen. Pogacar hoefde maar één ploegmaat te hebben om het verschil te maken: Narváez.

De Ecuadoraan reed een verschroeiende tempoversnelling op Domancy en bereidde de aanval van Pogacar tot in de puntjes voor. Vingegaard probeerde nog kort te volgen, maar kreeg geen ruimte.

Het antwoord van Pogacar op zijn critici was krachtig. Hij toonde zich fysiek, tactisch en mentaal klaar voor de Tour. Dat zijn ploeg niet het sterkste blok is? Misschien. Maar vandaag had hij aan één versnelling genoeg."

"Na de teleurstellende tijdrit was dit dé kans voor Pogacar om zijn dominantie opnieuw te etaleren. En dat deed hij. Zonder uit het zadel te komen, op een bijna Froome-achtige manier, reed hij weg van de rest.

Vingegaard deed zijn uiterste best maar kon simpelweg het tempo niet volgen. En Evenepoel? Die viel door de mand. Slecht gepositioneerd, zonder steun op cruciale momenten, en nooit echt in de wedstrijd.

Florian Lipowitz verdient zijn lof. Hij reed agressief, intelligent en toonde veerkracht in de finale. De jonge Duitser is meer dan een talent; hij is een toekomstige klassementsrenner.

De rest van de top 10 bestond vooral uit jonge revelaties als Paul Seixas – amper 18 jaar oud – die moeiteloos meedraait met de wereldtop. Daarentegen vielen renners als Carlos Rodríguez, Lenny Martínez en Santiago Buitrago stevig tegen."

Conclusie: Tadej Pogacar bevestigde zijn status als absolute topfavoriet voor de Tour de France. Zijn aanval in etappe 6 was niet enkel een sportieve statement, maar een psychologische tik aan de concurrentie. Vingegaard moet herbronnen, Evenepoel heropbouwen. Pogacar? Die lijkt al klaar voor Parijs.