"Die val heeft me wereldkampioen gemaakt" - Tom Boonen blikt terug op zijn wereldtitel van twee decennia geleden

Toen Tom Boonen in 2005 in Madrid wereldkampioen werd, stond de jonge Belg pas aan het begin van zijn glansrijke carrière. Amper twee decennia later klinkt zijn verhaal nog altijd als een kroniek van toeval, talent en timing. Want voorafgaand aan dat WK had bijna niemand hoge verwachtingen van de man die dat voorjaar weliswaar al de Ronde van Vlaanderen én Parijs-Roubaix had gewonnen, maar wiens voorbereiding verre van vlekkeloos verliep. Een valpartij in de Tour de France dwong hem zelfs tot opgave.

“Die val heeft me wereldkampioen gemaakt, absoluut,” blikt Boonen terug in een gesprek met Sporza. “Ik heb nooit geprofiteerd van het volledig uitrijden van een grote ronde. Als ik die Tour had uitgereden en daarna ook nog de Vuelta had gedaan, dan was winnen in Madrid onmogelijk geweest.”

Door vroegtijdig te stoppen, arriveerde Boonen fris aan de start van het WK, terwijl veel concurrenten al een zwaar seizoen in de benen hadden. “Ik had nog maar één doel: de regenboogtrui. Die extra rust gaf me het voordeel.”

Na de Tour reed hij nog bijna twee weken mee in de Vuelta, zonder noemenswaardige successen. “Ik won geen enkele etappe, maar vlak voor mijn opgave begon het gevoel terug te komen. Net op tijd.” Terwijl Boonen uitstapte voor de veertiende etappe, bleef zijn Italiaanse rivaal Alessandro Petacchi tot Madrid rijden. Petacchi won vijf ritten, maar zakte de week daarna door het ijs. “Dat was het verschil,” zegt Boonen. “Hij wilde alles winnen. Ik gebruikte de Vuelta puur als voorbereiding. En in de dagen voor het WK voelde ik me geweldig. Ik wist: met dit gevoel kan ik meespelen om de winst.”

Maar niet alleen de sportieve strijd kleurde de aanloop naar het WK van 2005. Ook naast de koers laaiden de spanningen op. Patrick Lefevere, de uitgesproken ploegbaas van Quick-Step, hekelde openlijk de selectie van bondscoach José De Cauwer. Volgens hem kreeg zijn poulain te weinig steun van de Belgische ploeg.

“Patrick vond dat ik niet genoeg helpers had,” herinnert Boonen zich. “Maar dat heeft me nooit beziggehouden. Laat hen maar ruzie maken, dat deden ze altijd. Twee arrogante kerels die hun kleine oorlog voerden. Patrick genoot ervan, vooral toen José terugsloeg. Maar uiteindelijk bewees José dat hij gelijk had.”

Boonen wist dat hij kon rekenen op steun uit onverwachte hoek. Mannen van Lotto – destijds de grote concurrent van Quick-Step – zoals Mario Aerts en Peter Van Petegem, hadden hem hun loyaliteit verzekerd. “Dat was genoeg voor mij. Ik heb er nooit aan getwijfeld dat zij voor mij zouden rijden.”

Dat nam niet weg dat er onderweg toch enkele renners hun eigen kans zochten. Björn Leukemans en Nick Nuyens probeerden zich kortstondig in de kijker te rijden. Boonen haalt er de schouders over op: “Er waren wat strubbelingen, maar niet in mijn kring. Ik had een groep die ik vertrouwde. De rest was nog te ambitieus en dacht aan hun eigen carrière. Dat hoort erbij. Uiteindelijk draaide alles perfect uit.”