“De jaren die ik bij Ineos had waren één waas”: Leo Hayter begint aan een nieuw hoofdstuk bij het Amerikaanse Modern Adventure

Leo Hayter gold nog niet zo lang geleden als een van de grootste en meest talentvolle Britse beloften, met zeges in onder meer meerdere Britse U23-titels in het tijdrijden, een bronzen medaille op het U23-wereldkampioenschap, Luik-Bastenaken-Luik U23 en de Giro d’Italia Giovani.

Die prestaties overtuigden INEOS Grenadiers om hem te contracteren, waardoor hij op zijn twintigste al de WorldTour bereikte. Zijn traject ontspoorde echter toen angst, depressie en fysieke overbelasting hem kort na zijn 23ste van de fiets dwongen.

Hij stond bijna een jaar aan de kant en keerde in 09.2025 terug in het peloton bij het continentale Voster ATS Team. Enkele weken geleden werd bevestigd dat hij een van de nieuwkomers is bij Modern Adventure Pro Cycling van George Hincapie voor 2026. 

“Ik voel me nog steeds heel onervaren als renner en heb het idee dat ik bij Ineos veel kansen en tijd om te groeien heb gemist. Die jaren bij Ineos zijn zo wazig. Ik dacht dat dat de jaren zouden zijn waarin ik mijn specialiteit zou ontdekken, maar dat gebeurde niet. Het kwam er nooit echt van,” vertelde Hayter aan Cyclingnews.

Hij geeft wel toe dat hij zichzelf nog steeds spiegelt aan zijn beste dagen. “Als belofte kon ik presteren in veel verschillende soorten koersen, maar ik had nog niet precies uitgevogeld waar mij dat zou brengen. Ik denk dat ik nu nog steeds in diezelfde positie zit. Ik zie mezelf nog als een jonge gast, ook al zien zij me anders. Dus de wereld ligt voor me open.”

Zijn komst naar Modern Adventure begon met een telefoontje in juli van George Hincapie en Bobby Julich, een gesprek dat onverwacht binnen een week tot een contract leidde. Hayter sluit nu aan bij een kern van 21 renners die zich voorbereidt op het debuutseizoen als UCI ProTeam in 2026.

“Toen ik in juli voor het eerst met George en Bobby sprak, verkochten ze de ploeg eigenlijk wat te laag en lieten ze het klinken alsof de eerste jaren vrij basic en afgeslankt zouden zijn. Dat maakte me aanvankelijk best onzeker om te tekenen. Ze lieten het simpelweg niet zo goed klinken als het is. Ik sprak George vandaag en hij zei dat dat precies de bedoeling was: het is vaak beter om te onderschatten.”

Het trainingskamp leverde Hayter zijn eerste ervaring op de fiets in de VS buiten New York City op. Ondanks dat hij de enige Brit is, verliep de integratie opvallend soepel, zei hij. “Mensen noemen me een veteraan binnen de ploeg [hij is 24 jaar]. Ik weet niet of ik me gevleid of beledigd moet voelen,” grapte hij.

Hij prees de open en gastvrije sfeer in de groep. “Ik was eerlijk gezegd verrast hoe open en welkom iedereen was. Integreren voelde best eenvoudig, zeker omdat ik als Brit in de minderheid ben. Ik heb bij ploegen gezeten waar, je weet wel, alle Duitsers aan één kant van de tafel zitten en alle Nederlanders aan een andere tafel. Maar nee, dit is fijn. Ik voel me hier gelukkiger.”

Hayter krijgt inspraak in zijn wedstrijdprogramma, in afwachting van de definitieve UCI-goedkeuring van de licentie. De British Road Nationals springen eruit als belangrijk doel, terwijl de plannen voor het vroege seizoen binnenkort worden vastgelegd. “Ik ben blij dat ik een hele reeks nieuwe koersen kan rijden die ik nog nooit gedaan heb. Ik heb zin om op nieuwe plekken te koersen en nieuwe ervaringen op te doen.”

“Ook al ben ik op papier een prof die grote koersen reed, ik heb nog ontzettend veel te leren en uit te zoeken. Er zijn veel wedstrijden die ik denk te kunnen winnen of in elk geval proberen te winnen,” besloot hij.