“De druk van media en fans is enorm voor Wout van Aert” – Neilson Powless blikt terug op medeleven na het verrassen van Visma-renners in Dwars door Vlaanderen

Neilson Powless heeft teruggeblikt op een van de opvallendste momenten van de voorjaarsklassiekers van 2025 en onthult zowel het instinct als de emotie achter zijn verrassende zege op Team Visma | Lease a Bike in Dwars door Vlaanderen.

In een nieuw gepubliceerd interview met Wieler Revue blikte de EF Education-EasyPost-renner terug op de dramatische finale van de koers — inclusief de mix van voldoening en medeleven die hij voelde nadat hij Wout van Aert had geklopt in de sprint.

Powless’ zege in maart groeide uit tot een van de meest besproken tactische ineenstortingen van het voorjaar. Hoewel velen toen wezen op een falend Vismaplan, kreeg de Amerikaan ook veel erkenning voor de manier waarop hij het afmaakte.

Tegen een leidende Visma-driehoek van Van Aert, Benoot en Jorgenson keerde hij ogenschijnlijk onmogelijke kansen door de laatste bocht perfect te timen en vervolgens een van de beste korte sprints uit zijn carrière te lanceren om de zege op de streep te grijpen.

Zelfs maanden later herinnert Powless zich de finale opvallend scherp. “Ik was niet negatief nerveus, maar de spanning en de adrenaline kwamen in de slotfase zeker op. Tegelijk dacht ik: als ik op Wouts wiel blijf, heb ik mijn voorjaarsdoel gehaald. Ik moest vooral niet vallen, dan had ik mijn podium.”

Die laatste bocht — het moment dat alles kantelde — bleek beslissend. “Alleen door die goede laatste bocht had ik net wat meer snelheid en Wouts eerste aanzet was ook niet zo sterk als ik had verwacht.”

Vanaf dat moment nam het instinct het over. “Op honderd meter dacht ik: je bent zeker tweede, maar nu moet je alles doen om hem te kloppen. Mijn piekwaarden waren niet eens uitzonderlijk, maar het was een van mijn beste 20-seconden-sprints ooit. Ik dacht dat Wout een tweede versnelling had, maar die kwam niet.”

Over de streep komen vóór drie Visma-renners verstomde het Belgische publiek, maar Powless zegt dat de triomf gepaard ging met gemengde gevoelens. Als voormalig ploeggenoot van Van Aert begreep hij meteen hoe zwaar dit resultaat zou wegen voor zijn rivaal.

“Nadat ik over de streep kwam en het Belgische publiek versteld achterliet, voelde ik wel met Wout mee. Op de fiets wilde ik niets liever dan winnen, maar ja, een jaar eerder was Wout gevallen in Dwars door Vlaanderen. Een zege had de cirkel rond gemaakt.”

Wat volgde, is een van de meest openhartige observaties van de realiteit waarmee Van Aert als nationale sportfiguur leeft. “De druk van media en fans is soms enorm voor hem. Je kunt in een vreemde gemoedstoestand raken tijdens een koers. In die momenten kun je gekke dingen gaan doen. Ik kan me voorstellen dat je rondrijdt met het gevoel: ik moet laten zien dat ik goed genoeg ben, ik moet aan de verwachtingen voldoen.”

Powless zette dat scherp af tegen zijn eigen situatie. “Als ik zeventigste word in de E3, is dat teleurstellend voor mij en de ploeg, maar er staat niemand aan de deur om te vragen wat er misging. Bij Wout wel. Hij mag geen fouten maken. Door tweede te worden, nam de druk alleen maar toe.”

Dwars door Vlaanderen 2025 heeft nu al een plek in de seizoensfolklore: Powless die een van zijn beste inspanningen ooit aflevert; Visma dat een droomscenario van drie-tegen-één niet kan verzilveren; Van Aert die nog een laag publieke verwachting op zijn schouders krijgt.

Maar in de decembervertelling van Powless wordt het meer dan een koersreconstructie. Het onthult de menselijke spanning achter een van de meest dramatische finishes van het jaar — de vrijheid van de underdog, de last van een superster en de broze grens tussen triomf en kritiek in het Belgische wielrennen.