"De angst om weer te crashen was verlammend": Ervaren Duitser gaat met pensioen om ploegleider bij Tudor te worden

Na tien seizoenen op continentaal niveau wist Alexander Krieger wat doorzetten betekende. Pas op zijn 28ste kreeg de Duitser in 2019 zijn eerste profcontract bij Alpecin–Deceuninck, en zes jaar later neemt hij afscheid als renner van Tudor Pro Cycling. Een overwinning stond nooit achter zijn naam, maar binnen elke sprinttrein was Krieger een zekerheid — een stille kracht met koersinzicht, ervaring en een feilloos gevoel voor positie.

Krieger zette zijn eerste stappen als helper bij Leopard en Team Stuttgart, maar maakte vooral indruk in 2017 en 2018, toen hij zich toonde als een van de beste continentale sprinters. Alpecin pikte hem op, en sindsdien reed hij zeven Grote Rondes, waar hij een belangrijke rol speelde in de lead-out voor renners als Jasper Philipsen en Tim Merlier. In zijn debuutjaar noteerde hij zeven podiumplaatsen — zonder zelf te winnen, maar mét blijvende indruk.

Op de website van Tudor Pro Cycling blikte Krieger openhartig terug op zijn loopbaan: “Het zijn niet de cijfers in de uitslagenlijsten of de trainingsdata waar ik over een paar jaar aan denk. Wat blijft, zijn de momenten en de mensen: vriendschappen, gedeelde ervaringen, de emoties — of dat nu na winst of verlies was. Het geluk dat ik uit deze tijd haal, is puur emotioneel.”

Hij glimlacht als hij het dagelijkse ritueel van koers beschrijft: “Ik zal de spanning missen, de fans langs de kant, de ontlading aan de finish, en dat moment van rust als je daarna fris gedoucht in de bus zit met een bord pasta. Dat gevoel is uniek.”

Toch kwam het einde niet helemaal uit vrije wil. Sinds zijn zware val in de Giro d’Italia van 2024, waarbij hij zijn bekken en meerdere ribben brak, lukte het Krieger niet meer om zijn oude niveau te halen. De fysieke revalidatie was zwaar, maar vooral de mentale nasleep liet sporen na. “Het is niet de angst om te vallen,” legt hij uit, “maar de angst om mezelf zo te verwonden dat ik blijvende schade oploop. Die gedachte werkt verlammend. En dan weet je: het is tijd om iets nieuws te doen.”

Dat nieuwe pad vond hij al tijdens zijn herstelperiode. In de tweede helft van 2024 hielp hij af en toe bij het Tudor Development Team — en ontdekte daar een nieuwe passie. Vanaf 2026 gaat Krieger er voltijds aan de slag als sportdirecteur en scout.

“Bij de Devo-renners zag ik hoe professioneel en leergierig die jonge gasten al zijn. Ze denken als profs, maar hebben nog zoveel ruimte om te groeien. Daar wil ik mijn ervaring delen en richting geven. Hier wordt de basis gelegd voor dromen én succes — dat is waar ik mijn bijdrage wil leveren.” Met zijn overstap blijft Krieger dicht bij de koers, al dan niet vanaf de ploegwagen. Zijn verhaal — van volhouder tot mentor — past perfect bij het nuchtere, op ontwikkeling gerichte DNA van Tudor.