"Dat is geen leuke gedachte" - Nathan van Hooydonck geeft toe dat hij nog regelmatig aan de periode denkt die zijn carrière beëindigde

De wielerwereld was eerder dit jaar in shock toen het nieuws naar buiten kwam dat Nathan van Hooydonck een hartstilstand had gekregen achter het stuur van zijn auto. Hoewel er een einde kwam aan zijn professionele carrière, overleefde hij het gelukkig wel.

"Ik denk regelmatig na over wat er had kunnen gebeuren. Als ik 's ochtends mijn zoon wakker maak, realiseer ik me dat ik er niet meer had kunnen zijn. Of wij drieën. Dat is geen fijne gedachte", zegt de 28-jarige Belg tegen Sporza. "Als ik loop of fiets, voel ik dat mijn conditie niet meer is wat het was. Dat zal nooit meer terugkeren en dat is moeilijk."

Van Hooydonck, die de afgelopen drie seizoenen bij Jumbo-Visma reed, was een belangrijke knecht in de Tour de France successen van Jonas Vingegaard. Helaas zal hij vanwege zijn gedwongen pensioen niet verder kunnen als de ploeg verandert in Team Visma | Lease a Bike.

"Dat gevoel van beter worden is wat ik het meest zal missen als professional. Hard trainen en stage lopen, waarbij je weet: als ik van deze berg afkom, kan ik veel jongens in de wedstrijd pijn doen. Dat is het mooiste wat er is. Die fysieke fitheid komt niet meer terug," geeft hij verdrietig toe.

Van Hooydonck is al voorgesteld om terug te keren in het wielrennen in een rol achter de schermen, maar hij weet nog niet zeker of hij dat wil. "Veel mensen benaderen me en dan denk ik er over na of dat iets voor mij is. Binnen het wielrennen blijven is mijn comfortzone, maar daarbuiten is het echte leven. Buiten het wielrennen zijn er zoveel dingen die me aanspreken en ik wil uitvinden of ze bij me passen", legt hij uit. "Het wielersprookje is afgelopen, maar het echte leven begint nu. Ik ben 28. Eén carrière is voorbij, maar ik kan nog steeds aan andere carrières beginnen."

"Als ik iets met mijn leven wil doen, moet ik het zelf doen. Er zijn ook dagen dat ik liever in bed blijf liggen en dan laat ik dat ook toe. Als ik me zo voel, dan is dat zo. Maar ik probeer dingen te doen waar ik van geniet. Misschien ga ik te snel en zal ik het over een paar maanden rustiger aan moeten doen, maar voor nu probeer ik te kijken naar wat de toekomst kan brengen," besluit de Belg. "We zijn verwend als renners, alles wordt voor ons gedaan. We brengen offers omdat we er plezier in hebben. Als ik zie hoeveel geluk onze zoon ons brengt, kan ik niet ongelukkig zijn. Hij zorgt voor zoveel liefde en warmte."