Cyrille Guimard over de kansen van Tadej Pogacar in Parijs-Roubaix: "In de Tour de France 2022 was hij indrukwekkend op de kasseien"

De geruchtenmolen draaide al weken op volle toeren, maar de bevestiging lijkt nu slechts een formaliteit: Tadej Pogacar verschijnt zondag aan de start van Parijs-Roubaix. Lange tijd hield UAE Team Emirates de kaarten tegen de borst, minimaliseerde het de kans op deelname, en voedde het mysterie met welgemikte onduidelijkheid. Maar de signalen werden steeds duidelijker — en na zijn verpletterende overwinning in de Ronde van Vlaanderen lijkt het Roubaix-velodroom de volgende halte op zijn queeste naar wielerimmortaliteit.

Volgens voormalig ploegleider en wielergoeroe Cyrille Guimard is Pogacars opwachting in de Hel van het Noorden allesbehalve een verrassing. “Deze winter trainde hij op de kasseien — dat doe je niet om naar Parijs-Roubaix op televisie te kijken met een kommetje popcorn,” zegt Guimard bij Cyclism’Actu. “De communicatie was slim opgezet. Iedereen trapte erin, maar het scenario lag al lang klaar. Het is volkomen logisch dat een renner als Pogacar, met zijn specifieke kwaliteiten, dit avontuur aandurft.”

Pogacar, inmiddels tweevoudig winnaar van de Ronde van Vlaanderen, heeft de juiste mix van explosiviteit, koersintelligentie en technische bagage om te schitteren in Roubaix. Guimard wijst op zijn optreden in de Tour de France van 2022, waar Pogacar zich op de kasseien staande hield tussen de specialisten en zelfs spektakel bracht. “En vergeet Strade Bianche niet. Die koers ligt qua profiel dicht bij Roubaix en vereist een uitzonderlijk niveau aan stuurmanskunst. Pogacar beheerst dat tot in de puntjes. Hij heeft gecrosst, gemountainbiket… je ziet het aan zijn bochtenwerk, zijn positionering in afdalingen: hij zit altijd perfect in de koers.”

Volgens Guimard is Pogacar dus geen vreemde eend in de Roubaix-bijt, maar een logische kanshebber. “Veel mensen vrezen voor pech, voor valpartijen. Maar wat mij betreft is zijn deelname logisch. Hij is geen gokker, hij weet wat hij doet.”

Guimard haalt ook een vergelijking aan met een andere grootheid uit het verleden: Bernard Hinault, zijn voormalige pupil bij Renault-Elf. De Franse kampioen won in 1981 Parijs-Roubaix als regerend wereldkampioen en dubbel Tourwinnaar — net als Pogacar nu. “Hinault háátte Roubaix, vond het een farce. Maar ook hij had het in zich om er te winnen. In 1980 werd hij al vierde, een jaar later won hij het ondanks een crash in de finale. Hij deed het omdat hij het kon, niet omdat hij het leuk vond.”

Pogacar daarentegen, zo stelt Guimard, lijkt wél geboeid door het karakter van de wedstrijd. “Hij houdt van het avontuur, van de extremen. En hij weet dat dit zijn kans is om wielergeschiedenis te schrijven.”

Toch is de Sloveen niet zonder obstakels. Guimard wijst naar één man in het bijzonder: Mathieu van der Poel. “De echte tegenstander van Pogacar is niet de koers, het zijn niet de kasseien, het is Van der Poel. En ook Mads Pedersen is in topvorm. Maar als iemand ze aankan op karakter én klasse, dan is het Pogacar.”