Bruyneel en Martin beschrijven UAE man als "niet te stoppen" maar ze bedoelen niet Tadej Pogacar

De toekomst heeft een gezicht — en het heet Isaac Del Toro UAE’s Mexicaanse fenomeen sluit 2025 af als belofte, bedreiging en blauwdruk voor het wielrennen van morgen

De opleving van Isaac Del Toro in de laatste maanden van 2025 was veel meer dan een fraaie seizoensafsluiting. Zijn reeks zeges in Italië – van de Giro della Toscana tot de Giro del Veneto – voelde als een seismisch moment: het moment waarop het peloton doorhad dat de volgende grote kampioen al aan het opstijgen is.

Waar de fans nog nagenieten van zijn explosieve versnellingen, buigen analisten zich al over de gevolgen. Wat betekent Del Toro voor UAE Team Emirates, voor de machtsbalans in het peloton, en – de vraag die overal klinkt – hoe versla je Tadej Pogačar in een ploeg die hem zelf huisvest?

In de podcast van Spencer Martin en Johan Bruyneel werd Del Toro’s herfstcampagne als metafoor gebruikt voor iets groters: de dominantie en diepte van UAE.

“Nummer 95 voor UAE, 95 zeges dit jaar,” klonk het. “Het lijkt gisteren dat we ons afvroegen of ze het record van HTC High Road gingen breken. Ze halen de 100 waarschijnlijk net niet, maar wat een seizoen.”

Binnen dat indrukwekkende totaal is Del Toro’s verhaal het meest betekenisvol. Zijn prestaties verlegden de discussie van hoeveel UAE wint, naar waarom ze winnen — en wie hun toekomst symboliseert.

“Hij is zo explosief… Als hij gaat en Pogačar is er niet, kan bijna niemand volgen.”

Bruyneel vatte het samen met één zin die inmiddels rondzingt in het peloton:

“Hij is een betere eendagsrenner dan Pogačar was op dezelfde leeftijd.”

UAE heeft een luxeprobleem dat elk topteam herkent: hoe ontwikkel je een fenomeen binnen de invloedssfeer van ’s werelds beste renner?

“We gaan waarschijnlijk een Del Toro zien die echt ambitieus wordt — en misschien een ander team moet zoeken zolang Pogačar er is.” “Aan de andere kant, als hij slim is, blijft hij. Wacht tot Pogačar met pensioen gaat — dan is hij de man.”

Beide scenario’s zijn aannemelijk. Maar de vraag is of UAE ruimte kán blijven maken voor nog een kopman met Grand Tour-ambities, zonder intern spanningsveld.

Terwijl Del Toro sportief groeit, raakt de markt economisch oververhit. Het peloton kreunt onder recordbedragen. De vermeende miljoenenovername van Remco Evenepoel was hét voorbeeld.

“Als het waar is dat ze zeven miljoen betaalden met nog één jaar contract, kwam Kerstmis vroeg voor Soudal,” zei Martin. “Elf miljoen netto in één jaar — gigantisch.”

Grote namen houden sponsors tevreden, maar schuiven ook budgetten en hiërarchieën door elkaar.

“Het is een groot risico, een enorme investering.”

Het peloton zelf verandert net zo snel. De fusie tussen Intermarché en Q36.5 lijkt volgens de podcast zo goed als rond.

“Ze hebben nu officieel een verzoek bij de UCI ingediend. Intermarché is klaar.” Maar, zoals altijd in het wielrennen, “er moet nog veel onderhandeld worden.”

Het toont de verschuivingen in een sport waar geld, licenties en macht steeds vaker samenvallen.

Zelfs binnen UAE blijft één vraag open: wat doet Pogačar in 2026?

“Ik heb nog niets gezien dat hij de Giro gaat doen. Roubaix overslaan? Niet bevestigd, maar het team wil het liever niet.” “Ze kunnen hem dat vragen, maar als hij het wil, zal hij het toch doen.”

En dan die ene, veelzeggende observatie:

“Iedereen wacht op de routes van de Grand Tours, maar ik garandeer je: Pogačar heeft het parcours van de Tour al in zijn bezit.”

Del Toro is geen seizoensflits. Met 16 overwinningen in zijn eerste volwaardige profjaar heeft de Mexicaan zijn status bevestigd als de man die koersen openbreekt door pure acceleratie.

“Zestien zeges – stel je voor dat hij nog sterker wordt. Dan hebben veel renners in 2026 een probleem.”

Zoals Bruyneel het bondig samenvatte:

“Als deze curve zich doorzet, wordt hij een groot probleem voor iedereen in Grote Rondes.”

Het seizoen 2025 sluit met een echo die nog lang zal weerklinken: de toekomst is begonnen. En haar naam is Isaac Del Toro — jong, explosief, berekend, en gevaarlijk dicht bij het niveau van zijn eigen ploegmaat Pogačar.