ANALYSE | Van der Poel, Vingegaard, Van Aert: De 5 grootste namen die ontbreken op het WK Wielrennen in Kigali

Het is eindelijk zover: het grootste wielerweekend van het jaar staat voor de deur. In Kigali worden dit weekend de regenboogtruien uitgereikt en worden de wereldkampioenen van 2025 gekroond op een van de zwaarste parcoursen van de laatste jaren. Toch gebeurt dat zonder enkele van de grootste namen uit het peloton. Om uiteenlopende redenen – familieomstandigheden, blessures, seizoensplanning of simpelweg een kwestie van timing – verschijnen een aantal absolute toppers niet aan de start. Hun afwezigheid dwingt ploegen tot andere tactieken, herschikt de hiërarchie van kopmannen en kan de finale op Mount Kigali en de kasseien van Kimihurura een ander gezicht geven. Een overzicht van wie er ontbreekt en wat dat betekent.

De wereldkampioen op de weg van 2023 staat niet op de Nederlandse startlijst voor Kigali, een beslissing die de KNWU medio augustus bevestigde. In zijn afwezigheid schuift het leiderschap door naar Thymen Arensman, die met twee ritzeges in de Tour de France indruk maakte. Bauke Mollema en andere klimmers vormen de kern van de steunploeg voor een parcours dat bol staat van de hoogtemeters en herhaalde beklimmingen.

Op papier leken de hellingen van zondag geschreven voor Van der Poel, maar in werkelijkheid zou de opeenstapeling van beklimmingen waarschijnlijk te veel van hem vragen. Dat is uiteindelijk de reden waarom hij hier ontbreekt. Van der Poel pakte begin dit jaar zijn zevende wereldtitel in het veldrijden en voegde daar in 2025 twee Monumenten en een ritzege in de Tour de France aan toe. Na deelname aan de Wereldkampioenschappen MTB eerder deze maand sloot hij zijn seizoen af.

Bondscoach Koos Moerenhout weet dat Oranje zonder Van der Poel opportunistisch zal moeten koersen. “We hebben dit jaar geen duidelijke favoriet zoals met Mathieu,” vertelde hij aan Cycling News. “Thymen Arensman heeft fantastische prestaties geleverd en zal zeker een sleutelrol spelen. Maar ook andere renners krijgen de vrijheid om hun kans te gaan richting de finale.”

De tweevoudige winnaar van de Tour de France en kersvers laureaat van de Vuelta a Espana koos ervoor Kigali over te slaan en richt zich op het Europees kampioenschap in Frankrijk, dat een week later plaatsvindt en beter in zijn najaarsplanning past. Halverwege 2025 leek het er even op dat we Pogacar en Vingegaard na de Tour twee keer zouden zien strijden – eerst in de Vuelta en vervolgens op het WK. In plaats daarvan moeten we wachten tot juli 2026 voor een nieuw rechtstreeks duel tussen de twee beste klimmers van het moment.

In de persconferentie voorafgaand aan de Vuelta lichtte Vingegaard toe: “We hebben besloten voor de Europeanen te gaan. Je moet echt fris zijn om dit jaar naar het Wereldkampioenschap te trekken. Het vraagt veel van de renners en we wisten niet hoe ik uit de Vuelta zou komen. Daarom leek het beter om het WK te laten schieten. Ik wil de Europese titelstrijd rijden en krijg na de Vuelta wat tijd om me daarop te focussen.”

Zijn forfait geeft Denemarken meteen een ander gezicht. Het leiderschap komt nu bij Mattias Skjelmose te liggen op een parcours dat de klimmers nog steeds beloont, maar voor Vingegaard te vroeg komt na drie weken Grand Tour. Koers technisch verdwijnt met zijn afwezigheid een van de weinige renners die Tadej Pogacar kan volgen wanneer het peloton bergop tot het uiterste wordt gedreven. Daardoor verschuift de verantwoordelijkheid om late demarrages – zeker die van Pogacar – te controleren nog meer richting België, Spanje en Groot-Brittannië.

Ook de andere vaste publiekstrekker van Team Visma | Lease a Bike laat Kigali links liggen. Na een seizoen met twee Grand Tours, de voorjaarsklassiekers en een late ritzege in de Tour de France – waarin hij Pogacar klopte – besloten Van Aert en zijn ploeg het seizoen eerder te beëindigen.

“Het is belangrijk om in het laatste deel van het seizoen nog enkele doelen te stellen, en dat is ons gelukt,” zei hij na afloop van de Super 8 Classic, zijn laatste koers. “Maar na zo’n vol jaar is het cruciaal om niet te overdrijven. Daarom hebben we beslist mijn seizoen te stoppen na de Super 8 Classic en zowel het WK als het EK over te slaan.”

Zijn afwezigheid dwingt België tot een strakkere rolverdeling rond Remco Evenepoel, zeker in de hitte en op de hoogte waar het beheer van krachten essentieel wordt. Zonder Van Aerts vermogen om op de kasseien tegenaanvallen te neutraliseren, moet de Belgische steunploeg zorgvuldiger bepalen welke bewegingen ze markeert en wanneer ze knechten naar voren schuiven om het tempo te controleren. Het is niet funest voor de kansen: Evenepoel heeft vaker zonder Van Aert gewonnen, maar de marge voor fouten wordt kleiner op een parcours dat elke misstap genadeloos afstraft.

De tweevoudige titelverdedigster bij de vrouwen besloot eerder deze maand haar regenboogtrui niet te verdedigen. Belgian Cycling maakte de selecties bekend zonder Kopecky, en bondscoach Ludwig Willems schreef dat toe aan een combinatie van vorm en mentale frisheid. “Ze had gehoopt op een ommekeer in de laatste weken, maar besloot uiteindelijk het WK over te slaan omdat ze niet overtuigd is dat ze 100% klaar is. Het is vooral een mentale kwestie,” zei hij tegen WielerFlits.

“Wij zijn dankbaar voor wat Lotte heeft bereikt,” vervolgde hij. “Maar ze heeft tijd nodig om te rusten en de balans op te maken. Dan zien we in de nabije toekomst weer een sterkere versie van Lotte.” Kopecky kampte deze zomer met rugproblemen en blessures, die verergerden na een zware val in de Tour de l’Ardèche waarbij ze een wervelfractuur opliep. Dat maakte niet alleen een einde aan haar wegseizoen, maar sloot ook deelname aan de baan-WK uit.

Voor België is de impact groot. Met Kopecky out en nationaal kampioene Justine Ghekiere later ook forfait na een zware val in de GP Stuttgart, blijft een minder ervaren maar wel strijdvaardige selectie over: Marthe Goossens, Marieke Meert, Julie Van de Velde en Margot Vanpachtenbeke. Na de magie van Kopecky’s zeges in Glasgow (2023) en Zürich (2024) moet België nu een ander plan trekken. Op een parcours dat blijft stijgen, lijkt een vroege ontsnapping de meest logische troef, in de hoop dat de favorieten uitgeput raken en het peloton geen controle kan houden. Het is een compleet ander scenario dan in de voorbije twee jaar en opent de deur voor Nederland en Frankrijk.

Ook Marianne Vos ontbreekt in Kigali. De Nederlandse icoon besloot een week voor het WK thuis te blijven nadat haar vader een operatie had ondergaan. Bondscoach Laurens ten Dam legde aan Cycling News de keuze uit: “Haar vader is vorige week geopereerd … het zijn hectische en emotioneel zware dagen voor Marianne. Ik belde haar vanochtend en we concludeerden samen: ‘je blijft thuis’.”

Hij voegde daaraan toe – een boodschap die meteen de toon zet voor de Nederlandse selectie: “Marianne Vos is niet te vervangen. Ik wil die druk niet bij Femke leggen.” Femke de Vries vervangt Vos in een team dat nog altijd kan rekenen op Demi Vollering en Anna van der Breggen. Het heuvelachtige parcours in Kigali lijkt hen zelfs beter te liggen dan Vos. Beiden stonden vorige week al op het podium in de tijdrit.

Sportief gezien ontneemt Vos’ afwezigheid Nederland haar meest veelzijdige afmaker: een renster die kan winnen vanuit een beperkt peloton, in een kleine sprint of via een late aanval. Het dwingt de ploeg tot een meer uitgesproken plan, gebouwd rond de klimkracht van Vollering en Van der Breggen. Met dat duo kun je nog steeds wereldtitels winnen – alleen is de zekere vangnetoptie die Vos in chaotische finales vaak bood, dit keer niet beschikbaar.