ANALYSE: De vloek van de 'Triple Crown' is een slecht voorteken voor Tadej Pogacar

Tadej Pogacar beleefde in 2024 misschien wel het meest uitzonderlijke wielerseizoen ooit. Hij won maar liefst 25 wedstrijden in slechts 58 koersdagen en werd na Marco Pantani in 1998 de eerste renner in 25 jaar die zowel de Giro d'Italia als de Tour de France wist te winnen. Onderweg pakte hij 12 ritzeges in deze Grote Rondes, twee Monumenten (Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije) én Strade Bianche. Uiteindelijk wist Pogacar ook de 'Triple Crown' volledig te maken door na een kamikaze aanval op 100 kilometer van de finish het WK Wielrennen in Zürich te winnen.

In 2025 staat Pogacar echter voor de uitdaging om dit historische seizoen te evenaren. Wielerlegende Miguel Induráin waarschuwde onlangs: "Aan het begin van een nieuw seizoen is alles wat je vorig jaar hebt gewonnen niets meer waard." Deze woorden benadrukken de immense druk waarmee Pogacar zal moeten omgaan om zijn status te behouden. Matteo Jorgenson voegde eraan toe: "Het is geen garantie dat Pogacar dit jaar even sterk zal zijn als in 2024". Concurrenten als Jonas Vingegaard staan klaar om in te spelen op elke zwakke plek.

Pogacar blijft met zijn indrukwekkende capaciteiten ongetwijfeld de favoriet in vrijwel elke wedstrijd. Toch rijst de vraag: hoe verging het eerdere winnaars van de 'Triple Crown' in het seizoen na deze zeldzame prestatie? Laten we dat eens onder de loep nemen. Bron: CyclingUpToDate.

Lees ook

ANALYSE | Uit de schaduw van zijn vader: Hoe goed kan Thibau Nys worden?

Eddy Merckx: De eerste winnaar van de Triple Crown (1974)

Eddy Merckx werd in 1974 de eerste renner die de Triple Crown wist te winnen. Een prestatie die nog steeds wordt beschouwd als een van de meest indrukwekkende in de wielersport. Dat jaar triomfeerde hij in de Giro d’Italia, de Tour de France en het WK wielrennen. Hiermee onderstreepte hij zijn dominantie op alle terreinen. Toch begon zijn seizoen verre van perfect. Merckx had in de vroege maanden te kampen met ziektes en slaagde er voor het eerst in zijn carrière niet in om een voorjaarsklassieker te winnen. Ondanks zijn matige vorm aan het begin van de Giro, wist hij de ronde toch op zijn naam te schrijven. Kort daarna won hij slechts vijf dagen nadat hij een operatie had ondergaan aan een talgkliercyste ook de Tour de France. 1974 werd een jaar dat draaide om doorzettingsvermogen en een onwrikbare wil om te winnen.

Hoe ging het dan met Merckx in 1975? Aanvankelijk leek hij op dezelfde weg door te gaan. Hij pakte overwinningen in prestigieuze eendagskoersen zoals Milano-Sanremo en de Amstel Gold Race. Met name zijn zege in Sanremo springt eruit. Pogacar heeft eerder laten blijken dat het toevoegen van deze klassieker aan zijn palmares een van zijn grootste doelen is. Een overwinning in Sanremo in 2025 zou een perfecte start van zijn seizoen betekenen.

Toch werd het na de lente minder bij Merckx. Zijn concurrenten werden gefrustreerd door zijn dominantie en verwachtten dat hij elke aanval zou beantwoorden, wat de Belg steeds meer belastte. Daarnaast kampte hij met gezondheidsproblemen zoals een verkoudheid en amandelontsteking, waardoor hij de Giro d’Italia moest overslaan. Tijdens de Tour de France moest hij het afleggen tegen Bernard Thévenet. Dit betekende het begin van het einde van zijn dominantie. Na 1974 zou Merckx nooit meer een Grote Ronde winnen en zijn WK-titel van dat jaar bleek zijn derde en laatste regenboogtrui te zijn. De lessen voor Pogacar zijn duidelijk: jaar na jaar domineren is een enorme uitdaging.

Stephen Roche: De tweede winnaar van de Triple Crown (1987)

Het seizoen 1987 van Stephen Roche wordt beschouwd als een van de meest indrukwekkende jaren in de wielergeschiedenis. De Ier schreef geschiedenis door de Giro d’Italia te winnen, waarbij hij onderweg drie etappes op zijn naam schreef. In de Tour de France versloeg hij Pedro Delgado en Jean-François Bernard, waarmee hij zijn eerste en enige gele trui veroverde. Roche maakte de Triple Crown door het WK Wielrennen in Oostenrijk te winnen.

1988 markeerde echter het begin van mindere periode voor Roche. Een terugkerende knieblessure dwong hem het seizoen voortijdig te beëindigen, wat leidde tot teleurstellende prestaties. Zijn beste resultaten waren een zesde plaats in de Tour of Britain en een achtste plaats in de Ronde van Ierland. Dit jaar nam hij ook niet deel aan een van de Grote Rondes

In 1989 eindigde Roche als negende in de Giro d’Italia, maar trok zich terug uit de Tour de France vanwege zijn aanhoudende knieklachten. Na 1987 bleef zijn beste resultaat in een Grote Ronde een negende plaats, behaald in de Giro’s van 1989 en 1993 evenals de Tour de France van 1992. Een Top 10-klassering was echter niet wat fans verwachtten van een renner die zo recentelijk de Triple Crown had veroverd. Zijn WK-titel in 1987 bleek de enige te blijven en het contrast tussen zijn legendarische seizoen en de daaropvolgende jaren dient als een waarschuwing voor Pogacar.

Lees ook

Bezorgdheid om Remco Evenepoel: "Het voelt soms een beetje als mijn zoon die ik telkens weer op het rechte pad moet brengen"

Nu de tegenslagen van Roche en Merckx na hun fenomele jaren duidelijk zijn, lijkt Tadej Pogacar voor een nieuwe uitdaging te staan: kan hij de eerste renner worden die een Grote Ronde of wereldtitel wint na het behalen van de Triple Crown? Of hij dit zal bereiken, valt nog te bezien. Het is ook onduidelijk of de tegenslagen van Roche en Merckx te wijten waren aan pech of een afnemende motivatie.

In 2025 zal Pogacar proberen voort te bouwen op zijn historische seizoen van 2024. Hij richt zich op zijn vierde gele trui in de Tour de France, mogelijk gevolgd door zijn eerste rode trui in de Vuelta a Espana. Het verdedigen van zijn WK-titel staat ook hoog op zijn lijstje. Pogacars voorjaarsschema is al bevestigd. De UAE Tour, Strade Bianche, Milano-Sanremo en een volledige kasseienklassiekercampagne met de Ronde van Vlaanderen als belangrijkste doel staan hem te wachten.

De concurrentie zal echter flink zijn. Jonas Vingegaard, zijn grootste rivaal, zal vastbesloten zijn de gele trui terug te winnen. Het vooruitzicht van een dubbele krachtmeting tussen Pogacar en Vingegaard in de Tour & Vuelta is veelbelovend. Ondertussen zal Remco Evenepoel er alles aan doen om Pogacar in de Tour te verslaan en zijn eigen ambities in Grote Rondes na te streven. In de voorjaarsklassiekers zal Pogacar het opnemen tegen Mathieu van der Poel en Wout van Aert, twee renners die uitblinken in het eendagswerk. Maar als Pogacar in de vorm verkeert die we in 2024 zagen, kan iemand hem dan stoppen?

Kan Pogacar zijn 2024 een vervolg geven?

Zoals we in 2024 hebben gezien, is het antwoord op de vraag of Pogacar de uitdaging aankan een duidelijke ja. Dit ondanks het feit dat de voorbeelden van Merckx en Roche een uitdagend vooruitzicht schetsen voor de Sloveen. Merckx won na zijn Triple Crown nooit meer een Grote Ronde. En de carrière van Roche stortte vrijwel direct in na 1987. Toch heeft Pogacar al bewezen een uniek talent te zijn. Iemand die de geschiedenisboeken van het wielrennen kan herschrijven. Zijn veelzijdigheid, gedrevenheid en honger naar overwinning onderscheiden hem van veel van zijn generatiegenoten.

Desondanks moet de enorme uitdaging om in topvorm te blijven op een vol programma niet onderschat worden. Pogacars rivalen zullen elke beweging van hem bestuderen, en de fysieke en mentale tol van zijn seizoen 2024 kan mogelijk een averechts effect hebben. Zoals Miguel Induráin al waarschuwde, is succes in het ene seizoen geen garantie voor succes in het volgende.

Welke wedstrijden denk jij dat Pogacar in 2025 zal winnen? Zal hij Milano-Sanremo aan zijn palmares toevoegen, een vierde Tour de France-titel veroveren of zelfs een andere grote ronde op zijn palmares bijschrijven door de Tour en Vuelta te combineren? Eén ding is zeker: alle ogen zullen gericht zijn op Pogacar. De Sloveen zal proberen te bereiken wat Merckx en Roche niet konden: back-to-back seizoenen domineren. 2025 wordt ongetwijfeld een seizoen dat niemand wil missen.

Lees ook

WK Cyclocross in gevaar voor Thibau Nys? Belg wordt ziek in aanloop naar World Cup Maasmechelen