ANALYSE | Burgeroorlog of Masterclass? UAE Team Emirates - XRG: sterkste ploeg in koers, maar balanceert op een koord

Aan het begin van de beslissende derde week van de Giro d’Italia 2025 bevindt UAE Team Emirates zich in de benijdenswaardige maar ook uiterst delicate positie van sterkste ploeg in koers. Met Isaac Del Toro in het bezit van de maglia rosa en Juan Ayuso op plek drie in het algemeen klassement lijkt het een droomscenario. Maar die luxe dreigt een valkuil te worden.

Del Toro, pas 21 en bezig aan zijn tweede Grote Ronde, heeft zich ontpopt tot dé revelatie van deze Giro. Met een voorsprong van 1:20 op Simon Yates draagt hij het roze met overtuiging. Ayuso volgt op 1:26, nog altijd binnen schootsafstand. Primoz Roglic, vooraf getipt als topfavoriet, is bijna vier minuten kwijt. UAE heeft de kaarten in handen, maar worstelt om ze goed uit te spelen.

Dat werd pijnlijk duidelijk in de vijftiende etappe, een pittige krachtmeting over de Monte Grappa. Egan Bernal ging all-in, waarna Del Toro reageerde en met onder anderen Carapaz en Gee vooruit kwam. Ayuso kraakte, hing achterop, maar in plaats van door te drukken koos UAE ervoor de achtervolgende groep met Ayuso terug te brengen. Door twee kopmannen te willen bedienen, dreigen ze uiteindelijk geen van beiden écht te helpen.

Het is een klassiek probleem in een Grote Ronde: wat doe je als je twee potentiële winnaars in de ploeg hebt? De wielergeschiedenis staat bol van dit soort dilemma’s – met uiteenlopende uitkomsten. UAE zou goed doen te kijken naar twee recente voorbeelden: het interne machtsspel bij Jumbo-Visma tijdens de Vuelta van 2023 en de manier waarop Team Sky in 2012 met een vergelijkbare situatie omging tijdens de Tour.

In de Vuelta van 2023 arriveerde Jumbo-Visma met Roglič en Vingegaard als uitgesproken kopmannen, maar het was knecht Sepp Kuss die halverwege verrassend het rood veroverde. Wat volgde was een zenuwslopende interne strijd. In etappe 17 reden Vingegaard en Roglic ogenschijnlijk tegen hun ploeggenoot in, tot verontwaardiging van publiek en media. Pas in de slotdagen viel de beslissing: Kuss kreeg alsnog de volledige steun en schreef geschiedenis.

Maar het had ook heel anders kunnen aflopen. Als Kuss op de Angliru was gekraakt, was het verhaal er een geweest van arrogantie en misplaatste hiërarchie. Wat Visma redde, was de late, maar duidelijke keuze voor een leider. Wat hen bijna de das omdeed: twijfel, ego's en gebrek aan regie.

Team Sky liep in 2012 een soortgelijke koorddans uit. Bradley Wiggins was de onbetwiste kopman voor de Tour, maar Chris Froome liet onderweg flitsen van overmacht zien. In de rit naar La Toussuire reed hij zelfs zijn eigen kopman uit het wiel. Toch bleef Sky bij het vooraf uitgestippelde plan: Wiggins in het geel naar Parijs. Froome gehoorzaamde, en Sky won zijn eerste Tour.

Het verschil met UAE nu? Sky had een duidelijke rangorde. Visma leerde uit ervaring. UAE lijkt op twee gedachten te hinken. En erger nog: ze doen dat in een Giro die meedogenloos is en nauwelijks ruimte laat voor fouten.

Del Toro bevindt zich in een positie vergelijkbaar met die van Sepp Kuss. Jong, loyaal, onervaren op dit niveau – maar met de leiderstrui om de schouders. Ayuso is de gedoodverfde opvolger van Pogacar, met al een podiumplaats in de Vuelta op zak en het statuut van kopman. Maar in tegenstelling tot Kuss is Del Toro deze Giro niet gestart als knecht. Hij is vrij, rijdt instinctief, en maakt zelden een fout.

Toch blijft UAE twijfelen. Hun keuze in etappe 15 – terugschakelen om Ayuso te beschermen in plaats van Del Toro uit te spelen – verraadt onzekerheid. En in de laatste week van een Grote Ronde is dat dodelijk. Want terwijl UAE intern zoekt naar balans, ruiken concurrenten bloed. Yates, Carapaz, zelfs een herboren Bernal: ze loeren op elk moment van aarzeling.

Alsof het sportieve dilemma nog niet genoeg is, komt daar de fysieke onzekerheid van Ayuso bij. Hij kwam ten val in zowel etappe 1 als de gravelhel van rit 9, liep knieproblemen op en oogt sindsdien gespannen. In de steile slotklim van de Monte Grappa was het niet Ayuso maar Del Toro die met scherp schoot. Dat verschil kan in week drie allesbepalend zijn.

Anders dan Visma vorig jaar, dat een buffer had op de concurrentie, moet UAE blijven vechten voor elke seconde. Verdeel je de krachten, dan versplintert de focus. Als Ayuso breekt en Del Toro niet wordt uitgespeeld, dreigt de hele onderneming te imploderen.

De Giro van 2025 eist duidelijkheid. Niet alleen op de fiets, maar ook vanuit de ploegleiding. Joxean Matxin en zijn staf zullen kleur moeten bekennen: kiezen ze voor de sterkste renner in koers, of blijven ze diplomatiek pappen en nathouden? Tot nu toe lijkt het op dat laatste. Maar de Giro beloont geen compromissen.

Visma danste op het randje in Spanje. Sky hield het hoofd koel in Frankrijk. UAE doet nu hetzelfde in Italië. Maar de afgrond is dichtbij. Een verkeerde beslissing en het kost hen niet alleen deze Giro, maar mogelijk ook hun toekomst. Want maak je de verkeerde renner ontevreden, dan heb je volgend seizoen een probleem. Kies je nu niet, dan verlies je misschien alles.

Del Toro is (nog) geen gevestigde naam. Maar als hij de sterkste blijkt in deze derde week en opnieuw wordt tegengehouden, is de schade niet te overzien. En zelfs als het goed afloopt: hoeveel geluk mag je verwachten in een sport waar elke fout genadeloos wordt afgestraft?

De klok tikt. De bergen komen. En de Giro wacht op een antwoord.