"Als ik er maar een paar mensen mee kan helpen, maakt me dat gelukkig" - Demi Vollering breekt taboe over koersen tijdens haar menstruatie

In een sport die vaak stoelt op onverzettelijkheid, stilte en stoïcisme, kiest Demi Vollering bewust voor openheid. De Europese kampioene van 2025 spreekt klare taal over een onderwerp dat in de topsport nog te vaak onder de radar blijft: de invloed van de menstruatiecyclus op de prestaties van vrouwelijke atleten.

Na haar dominante solozege op het EK in Frankrijk – een inspanning van 39 kilometer op de Franse hellingen – nam de Nederlandse opnieuw geen blad voor de mond. Vollering sprak openlijk over de fysieke én mentale impact van koersen tijdens haar menstruatie. Haar eerlijkheid is opvallend, maar de reacties, zegt ze, zijn dat nog meer. “Het verbaast me hoeveel mensen reageren op wat ik zeg,” vertelde ze aan Het Nieuwsblad. “Er zijn helaas ook negatieve reacties, maar overwegend positieve. En als ik door erover te praten ook maar een paar mensen kan helpen, dan maakt me dat gelukkig.”

De 28-jarige renster gebruikt haar groeiende platform steeds vaker om te spreken over thema’s die lang onbesproken bleven. Met haar openheid doorbreekt ze taboes die decennialang als ‘privézaak’ werden beschouwd, en sluit ze zich aan bij een groeiende groep atletes die pleiten voor transparantie en kennis over menstruele gezondheid in de topsport.

Haar uitspraken volgen op een wisselvallig WK in Rwanda, waar ze genoegen moest nemen met de zevende plaats in de wegrit. Vollering bevestigt nu dat haar prestaties daar deels werden beïnvloed door biologische timing. “Ik had hetzelfde probleem als tijdens Luik-Bastenaken-Luik eerder dit jaar,” vertelt ze. “In Rwanda sloeg het weer toe.”

Ze legt het in nuchtere fysiologische termen uit: “Je hartslag is hoger, je lichaamstemperatuur stijgt, je ademhaling raakt ontregeld. Je voelt je gewoon niet goed in je lichaam, en dat tast ook je zelfvertrouwen aan. Maar als je die fase doorkomt – zoals bij het EK – dan vlieg je.”

Dat ‘vliegen’ gebeurde in Frankrijk, waar ze met een vernietigende aanval wegreed van de concurrentie en solo naar de titel reed. Niet alleen de trui, ook de manier waarop ze won, maakte de zege bijzonder. “Ik wist dat die lange klim me lag. Daar wilde ik toeslaan,” zegt ze. “Ik wilde het afmaken voor de ploeg – en dat hebben we samen gedaan.”

De zege voelde als een bevrijding na een grillig seizoen. Ziekte in de Tour de Suisse had haar ritme verstoord, en hoewel een hoogtestage in Livigno haar opnieuw op koers leek te brengen, sloeg het noodlot toe op het slechtst mogelijke moment: opnieuw menstruatie, net voor het WK.

Ondanks haar status als een van de meest dominante rensters van haar generatie, kijkt Vollering verder dan uitslagen en wattages. Ze spreekt over groei, balans en mentale vrijheid – thema’s die zelden klinken in de wereld van topprestaties. “Soms probeer ik te veel te controleren,” zegt ze, terugdenkend aan het WK in Zürich vorig jaar. “Alles moest perfect zijn. En dat werkte niet. Deze keer heb ik het wat meer losgelaten. Ik heb het daar zelfs met bondscoach Laurens ten Dam over gehad – en alles viel op zijn plek.”

Vollering blijft de ultieme competitieve renster: veeleisend, ambitieus en gedreven. Maar de voldoening is des te groter als het plaatje klopt. “Er zijn altijd teleurstellingen – zoals op het WK – maar ik blijf niet hangen in het verleden. Ik ben een winnaar. Ik kijk vooruit. En als we samen winnen, op onze eigen manier, dan is dat de mooiste beloning die er is.”