Het Franse veldrijden is stervende omdat ploegen “veldrijden louter en alleen als voorbereiding op de weg” zien, aldus een ex-prof

Dit weekend strijkt de Wereldbeker veldrijden voor de tweede keer deze winter neer in Frankrijk, in Flammanville. De Fransen hebben vooral bij de beloften kans op winst dankzij Aubin Sparfel en Célia Gery, maar in de hoofdcategorieën zijn de vooruitzichten mager. Met succes doelen we op een top 10 bij de mannen en top 5 bij de vrouwen. Het perspectief wordt somberder naarmate je verder kijkt: beide Franse kampioenen zitten zonder contract voor 2026 na het verdwijnen van Arkéa - B&B Hotels.

In zijn carrière vocht Steve Chainel een vergelijkbare strijd als de huidige Franse kampioen Clément Venturini. Volgens de 42-jarige willen Franse ploegen niets weten van de combinatie veldrijden en weg, en de UCI-plannen om punten uit offroad-disciplines te laten meetellen voor de UCI-ranking veranderen weinig aan die ingesleten houding.

“Ik heb voor bijna elke Franse ploeg gereden, en ik kan je zeggen dat overal hetzelfde adagium geldt: veldrijden is puur en alleen voorbereiding op de weg,” zegt de voormalige Franse veldritkampioen Chainel in een uitgebreid interview met WielerFlits.

“Hoe talentvol je als junior in het veldrijden ook bent, de grote ploegen zien het niet echt als specialisme. Daarom hebben Arnaud Jouffroy, Julian Alaphilippe en Pauline Ferrand-Prévot nooit een grote veldritcarrière uitgebouwd. Zodra ze prof worden, zeggen ploegen: stop! Datzelfde overkwam recent Quentin Jauregui. Hij werd zelfs derde in de U23 Wereldbeker, maar als prof mocht hij geen volledig veldritprogramma meer rijden. Joshua Dubau is dan weer teruggekeerd naar het mountainbiken.”

Volgens Chainel is het jammer dat het veldrijden in Frankrijk niet de nodige ruggensteun krijgt als serieuze voorbereiding binnen de grote wegstructuren. Met zoon Caliste (17) ziet hij van dichtbij dat de beste Franse jongeren het talent uit België en Nederland kunnen bijbenen, maar wie enig niveau haalt kiest na de junioren vrijwel altijd voor de weg. Een veldritcarrière is in Frankrijk nauwelijks houdbaar.

“Ik ga geregeld naar juniorenkoersen, waar meer dan 200 renners aan de start staan. Ze zijn allemaal gek van veldrijden, net als hun ouders. Mijn zoon is 17 en idolaat van Wout van Aert, maar ook Mathieu van der Poel is een enorme inspiratie. Maar na je jeugd moet je kiezen: geld verdienen op de weg bij een grote ploeg en amper nog crossen, of blijven veldrijden bij een kleine club met beperkte middelen.”

Een kleine kentering is zichtbaar bij Decathlon, waar ontwikkelingsrenner Aubin Sparfel een volledige veldritwinter mag rijden. Hij betaalde dat vertrouwen al terug met zilver op het EK voor beloften, maar in 2027 wordt een profdebuut bij de Franse ploeg verwacht en dan moet blijken of hij nog steeds mag crossen.

“Bij Decathlon CMA CMG begint het tij wat te keren, maar ook daar komt het uit de renners zelf. Aubin Sparfel is momenteel het grootste Franse veldrittalent, en hij is slim geweest. Hij tekende een stevig contract bij Decathlon, met de voorwaarde dat hij elke winter wil kunnen crossen. Hij is een echte liefhebber en denkt ook aan de Olympische Spelen.”

Zelfs juniorenwereldkampioen Léo Bisiaux mag in de winter niet langer crossen. De Franse ploeg hoopt dat hij, samen met een andere voormalige juniorencrosser Paul Seixas, kan doorgroeien tot de volgende Franse klassementskopman op de weg.

“Ik zat toevallig deze week samen met Léo in een podcast,” vertelt Chainel. “Je zou denken dat hij als ex-wereldkampioen ook in het veld kansen krijgt, maar toen ik het hem vroeg, zei hij meteen dat het bij Decathlon alleen draait om zich te ontwikkelen tot een topklimmer voor het klassement. Misschien past dat hem ook het best.”