Wout van Aert blij voor Remco Evenepoel maar baalt van eigen optreden: "Ik zit hier ergens wel met een dubbel gevoel"

Wout van Aert had de Olympische Spelen als belangrijkste doel voor de tweede helft van zijn seizoen. Hoewel hij met een andere voorbereiding dan gepland naar Parijs kwam, liet hij zien dat hij in topvorm was en speelde hij een belangrijke rol in de overwinning van het Belgische team. Desondanks werden zijn eigen ambities niet waargemaakt, en hij betreurde de valpartij in de finale, waardoor hij niet meer in aanmerking kwam voor een medaille.

"Ik zit hier ergens wel met een dubbel gevoel. Ik leefde ook met verwachtingen naar vandaag toe. Ik heb mijn rol nog kunnen spelen in de finale. Maar toen ik viel, zat ik niet meer met mijn hoofd bij de wedstrijd", zei Van Aert in een interview met VTM. Het Belgische team speelde zijn kaarten echter perfect door Mathieu van der Poel niet onder druk te zetten voor de laatste omloop en met een beslissende aanval van Remco Evenepoel de overwinning binnen te halen.

Van Aert was aanvankelijk de enige renner die kon reageren op een aanval van Mathieu van der Poel toen het peloton de laatste omloop in Parijs inging. "Ik voelde mij in het begin misschien niet geweldig, maar op dat moment wist ik dat ik de benen had om iets moois te doen. Er zijn weinigen die een aanval van Mathieu kunnen beantwoorden." Ze kregen het gezelschap van Julian Alaphilippe, Matteo Jorgenson en Toms Skujins, maar een paar kilometer later sloot een andere groep renners van achteren weer aan.

"Ik schrok dat er nog zo’n grote groep was, want we stonden niet stil", zei Van Aert. Onder hen bevond zich Remco Evenepoel, die niet de explosiviteit had om op de eerste aanval te reageren, maar nog steeds enorme vuurkracht in zijn benen had. "Ik zag Remco als een speer vertrekken. Het was aan hem om een zwaar moment te kiezen tussen de beklimmingen. Zo zat ik in een zetel en kon ik anderen volgen. Ik wist dat het een gouden moment was. Er was geen reactie en hij had steun vooraan."

De koers werd uiteindelijk gewonnen door zijn landgenoot, terwijl Van Aert Van der Poel schaduwde en hem belette om naar voren te komen. "We waren elkaar aan het schaduwen. We hadden door dat we niet voor de medailles reden. Voor mij was het voor een ereplaats, maar ik heb mijn rol kunnen spelen. Remco is op de juiste plaats vertrokken en was de sterkste."

De koers eindigde echter niet zoals hij had gehoopt. Hoewel winst niet meer mogelijk was, was een waardig resultaat na een lange koers nog steeds binnen bereik. Helaas crashte Van Aert in de laatste kilometers. Hij nam een bocht te snel en raakte de vangrail, waardoor hij uiteindelijk als 37e eindigde. "We gaan die bocht in met het idee dat het een flauwe bocht is. Het was veel meer een chicane dan dat ik had ingeschat. Maar ik was niet meer aan het rijden voor een mooie plaats", concludeerde hij.