Dylan van Baarle offerde zich op in de finale, maar kon Remco Evenepoel niet terugpakken: "Ik moest gewoon voluit rijden tot Mathieu weer kon"

Nederland moest bij de Olympische wegwedstrijd in Parijs genoegen nemen met een twaalfde plaats voor Mathieu van der Poel. Dylan van Baarle offerde zich in de finale op voor zijn kopman, maar kon Remco Evenepoel niet kort houden voor Van der Poel om de jump naar de Belg te maken.

Hoe dan ook, Van Baarle zal vooral mooie herinneringen overhouden aan zijn verblijf in Parijs. "Het is super speciaal als je bij de Eiffeltoren start en er 's ochtends zoveel mensen op de baan zijn", vertelt de Nederlander na afloop op NOS. "Het was ook echt een slopende race. Dus ja, je moet dit even laten bezinken."

Uiteindelijk ging de race niet de kant op van de oranjehemden. Hoe was dat mogelijk? "Toen Mathieu voor de eerste keer aanviel op de Montmartre, probeerde ik mijn eigen tempo een beetje op te voeren en terug bij de groep te komen. Op het moment dat Remco ging, kwam ik net terug. Toen wist ik dat ik gewoon voluit moest rijden tot Mathieu weer kon gaan. Waarom ging het niet onze kant op? Je kunt niet altijd een zesje gooien."

Uiteindelijk was het Remco Evenepoel die de overwinning pakte na een indrukwekkende solo. De Belg was niet te stoppen. "Precies", bevestigt Van Baarle. "We waren met z'n drieën. Daan deed het geweldig in het begin. Dan merk je dat je misschien net die man mist om een beetje af te wisselen als ik op kop heb gereden."

"Natuurlijk had ik graag tot het einde bij Mathieu gebleven, maar ik moest heel snel wisselen. Ik dacht: als die groep te ver vooruit rijdt, heeft Mathieu helemaal geen kans meer. Dus ja, ik was goed, niet super, maar al met al ben ik tevreden," besluit hij.