"Was het gewoon een mindere dag, of verklapt het iets over zijn huidige vorm?" - Frans wielericoon benieuwd naar niveau Tadej Pogacar in laatste weekend van Dauphiné

Met het laatste, allesbeslissende weekend van het Critérium du Dauphiné 2025 voor de boeg, richt de wielerwereld haar ogen op één man in het bijzonder: wereldkampioen Tadej Pogacar. De Sloveen kende een ietwat tegenvallende tijdrit — naar zijn eigen torenhoge maatstaven — en begint aan het Alpenblok met een achterstand op Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard.

Vanmiddag begint het echte werk met de eerste van drie bergetappes waarin Pogacar zich moet tonen. “De finale is zwaar en geschreven voor klimmers,” analyseert tweevoudig Dauphiné-winnaar Bernard Thévenet in L'Équipe. “Met de Mont-Saxonnex (5,4 km aan 8,7%), Domancy (2,4 km aan 8,6%) en de slotklim naar La Cry (2,7 km aan 8,2%) krijgen we een voorproefje van wie er écht klaar is voor de Tour.”

Volgens Thévenet zijn de ogen vooral gericht op Pogacar. “Hij reed niet op zijn gebruikelijke niveau in de tijdrit. Was het gewoon een mindere dag, of verklapt het iets over zijn huidige vorm?” vraagt de Fransman zich af. “Vandaag moet hij zich tonen, op terrein dat hem normaal uitstekend ligt. De ritzege zou ook naar een vluchter kunnen gaan, maar dan moet de kopgroep een forse marge bijeen rijden.”

Zaterdag wacht echter de ware lakmoesproef, met een etappe die bijna ontworpen lijkt om orde op zaken te stellen in het klassement. De Col de la Madeleine (24,6 km aan 6,2%), gevolgd door de Croix de Fer (22,4 km aan 6,9%) en als finale de klim naar Valmeinier (16,5 km aan 6,7%) vormen samen een slopende bergrit van slechts 131 kilometer, maar met maar liefst 4.800 hoogtemeters.

“Zaterdag krijgen we de echte hiërarchie te zien,” stelt Thévenet. “De klim naar Valmeinier volgt grofweg het traject van de Col du Télégraphe, met daarna nog enkele kilometers extra. Het is geen extreem steile beklimming, maar wél lang en moordend na twee reuzenpassen.”

De slotklim op zondag, in de achtste en laatste etappe, oogt op papier iets milder. “Niet al te zwaar, niet overdreven steil,” zegt Thévenet. “Voor iemand als Evenepoel is dat ideaal. Hij kan zijn eigen tempo rijden en de klim als een tijdrit benaderen. Als hij in vorm is, hoeft hij niet onder te doen voor de pure klimmers — hij maakt het verschil goed op vermogen.”