"Tot op de dag van vandaag ontwijk ik hem" - Voormalige teamgenoot van Mario Cipollini koestert nog steeds een drie decennia oude wrok

Voormalig profrenner Eros Poli wordt nog altijd herinnerd om zijn legendarische solozege op de Mont Ventoux tijdens de Tour de France van 1994. Minder bekend, maar minstens zo veelzeggend, is zijn turbulente relatie met de flamboyante sprinter Mario Cipollini en zijn bewondering voor de tragische held Marco Pantani. In een openhartig interview met wielertijdschrift Bahamontes blikt de Italiaan terug op hoogtepunten, breuken en onuitgesproken spanningen.

“Eind 1996 was er plotseling geen plaats meer voor mij,” zegt Poli over zijn vertrek uit de ploeg van Cipollini. “Iedereen wist dat hij bepaalde wie er mocht blijven. Hij liet me vallen. Tot op de dag van vandaag ontwijk ik hem nog steeds, vooral na wat hij zijn ex-vrouw heeft aangedaan.”

Hoewel Poli jarenlang loyaal voor Cipollini werkte als lead-out, kwam het nooit tot een hartelijk afscheid. Het contrast met de herinneringen aan zijn solo-overwinning in 1994 – uitgerekend in diens afwezigheid – is groot.

“Als Cipollini die Tour had gereden, was ik nooit meegegaan in de aanval. Dan had jij hier nu niet gezeten om mij te interviewen,” zegt Poli met een wrange glimlach.

Met Marco Pantani klikte het beter. Poli herinnert zich met trots hoe hij VIP-gasten rondreed op de Mont Ventoux toen Pantani in 2000 Armstrong versloeg. “Misschien liet Armstrong hem winnen, maar je geeft toch nooit een etappe weg met een finish op de Mont Ventoux?”

Toch blijft het een twistpunt in de wielerwereld: gaf Armstrong die overwinning ‘uit respect’, of om zijn macht te demonstreren? Volgens Poli zag Pantani het als een vernedering. “Hij was woest. Dacht: ‘Wie denkt hij wel dat hij is? Een paar jaar geleden reed hij nog achter mij aan, en nu wil hij mij hier overklassen?’”

De frustraties zouden uiteindelijk bijdragen aan Pantani’s vroegtijdige opgave. “In de etappe naar Courchevel toonde hij wat hij waard was. Maar in Morzine brak hij. Ullrichs ploeg joeg hem op. Hij was er zó aangedaan dat hij gewoon uit de Tour is gestapt,” vertelt Poli met hoorbare droefheid.

Hoewel Eros Poli nooit de sterrenstatus bereikte van zijn generatiegenoten, blijft zijn erfenis overeind – juist vanwege zijn onwaarschijnlijke zege op de Ventoux. Zijn woorden getuigen van nuchterheid, maar ook van trots: “Ik was geen klimmer. Maar die dag was ik slimmer dan de rest.”