Tom Dumoulin snapt niet waarom Chris Froome nog steeds in het profpeloton rijdt: "Het lijkt alsof hij uit gewoonte blijft fietsen en bang is om te stoppen"

Chris Froome was zonder twijfel de meest dominante klassementsrenner van het afgelopen decennium. Met vier Tourzeges en in totaal zeven Grote Ronde-overwinningen schreef de Brit zijn naam in de geschiedenisboeken. Maar sinds zijn zware crash tijdens de verkenning van de tijdrit in het Critérium du Dauphiné van 2019, is Froome slechts een schim van de renner die hij ooit was.

Zijn aanhoudende zoektocht naar een laatste glimp van glorie roept intussen vragen op – ook bij oud-rivaal Tom Dumoulin, die zich in de podcast De Grote Plaat openlijk afvroeg waarom Froome nog altijd in het peloton rondrijdt. “Ik vind het persoonlijk zonde dat hij blijft koersen,” zegt Dumoulin. “Als hij er nog steeds plezier in heeft, wie ben ik dan om dat af te nemen. Maar het lijkt alsof hij uit gewoonte blijft fietsen. Alsof hij bang is om te stoppen.”

Sinds zijn overstap naar Israel – Premier Tech heeft Froome nooit meer zijn oude niveau benaderd. Zijn derde plaats op L’Alpe d’Huez in de Tour van 2022 blijft voorlopig het enige lichtpuntje. Intussen is hij vaak op grote afstand van de besten te vinden, in wedstrijden waar hij ooit met overmacht domineerde.

“Natuurlijk verdient hij nog steeds veel,” vervolgt Dumoulin. “Maar dan denk ik: man, heeft hij dat echt nodig? Hij heeft jarenlang miljoenen verdiend. Hoeveel huizen wil je bezitten?”

Volgens de voormalig Giro-winnaar tast Froome's aanblijven op dit niveau zijn nalatenschap aan. “Eigenlijk is dat al zo sinds die val in 2019. Hij is sindsdien nooit meer op zijn niveau geweest. En dat haalt voor mij de glans eraf.”

Froome zelf heeft aangegeven dat hij in 2025 nog één seizoen hoopt te rijden. Of hij daarbij op uitnodiging mag rekenen voor een Grote Ronde, hangt niet alleen af van zijn vorm, maar ook van het geduld van zijn teamleiding.

Eén ding is zeker: Froome blijft een groot kampioen. Maar zelfs de grootste namen moeten op een dag het moment herkennen waarop afscheid nemen meer klasse toont dan blijven vechten tegen de tijd.