Tadej Pogacar wint L'Équipe-verkiezing Sportman van het Jaar – “Ik vind het geen glamoureuze sport”

Voor de tweede keer in de geschiedenis wint een wielrenner de ‘Champion of Champions’-prijs, uitgereikt door de Franse krant L’Équipe. Na Greg LeMond pakt Tadej Pogacar de zege in wat geldt als een van de meest prestigieuze onderscheidingen in de sport.

“Eerlijk gezegd zou ik mezelf niet op die lijst zetten. Ik kan mezelf niet zo hoog plaatsen. Het was een heel groot seizoen, maar zo voel ik het niet. Dat is gewoon mijn mening,” zei Pogacar in gesprek met L’Équipe. Toch is het in het licht van zijn uitzonderlijk succesvolle jaar lastig de Sloveen hierin te volgen. Hij werd in onze CyclingUpToDate-awards ook verkozen tot mannelijke renner van het jaar.

Winst in de Tour de France, World Championships, European Championships, Tour of Flanders, Liège-Bastogne-Liége, Il Lombardia, Strade Bianche, Critérium du Dauphiné, UAE Tour en bovendien podia in Milano-Sanremo en Paris-Roubaix… Zelfs wie de sport minder volgt, kan Pogacars impact op het internationale sportjaar niet ontkennen.

Toch is het een sport die niet de aandacht van de meerderheid vangt. “Wielrennen is heel specifiek en niet makkelijk om te volgen of te beoefenen. Het is eenvoudiger om een tenniswedstrijd te bekijken dan een koers die zes uur duurt. In onze wedstrijden staan 23 ploegen tegelijk aan de start. Dat is een van de redenen waarom wielrennen niet op waarde wordt geschat en misschien niet zo chic wordt gezien als de NBA, tennis of golf.”

Het verschil tussen veel sporten maakt het ook lastig te bepalen wie ‘de beste’ is: “Voetbal is ook eenvoudiger omdat iedereen erover praat en iedereen het kan uitleggen. Wielrennen is anders. Het is tactisch complex en heeft niet dezelfde zichtbaarheid. Het is een heel nederige sport. We hebben geen Formule 1-achtige supersterren die wekelijks prestigieuze evenementen bezoeken. Renners gaan naar wedstrijden, daarna willen ze naar huis en trainen. Er is niet veel tijd voor iets anders. Daarom denk ik dat het geen glamoureuze sport is.”

Dat bleek recent nog bij de BBC. De Britse zender had zijn eigen sporter-van-het-jaarverkiezing met vijf genomineerden; Pogacar zat daar niet bij. Hier bleef Pogacar de Zweedse atleet Armand Duplantis nipt voor, terwijl tennisser Carlos Alcaraz op ruime afstand derde werd.

“Het is mooi om kinderen te zien die van wielrennen houden, zeker als ze mij steunen. Ik voel me geen ster. Ik ben altijd verrast als iemand me op straat, in gewone kleren of in een restaurant, tegenhoudt en met trillende handen om een foto vraagt,” geeft hij toe. “Soms luisteren ze niet eens naar je antwoord en willen ze alleen de foto. Ik ben geen grote ster. Als ik in Azië reis, herkennen mensen me misschien niet. In Barcelona, Brussel of in Italië is het anders. Het hangt af van waar ik ben.”

Gevraagd naar Novak Djokovic, die vorig jaar won, reageerde hij: “Novak wil de grootste aller tijden zijn. Hij geeft nooit op en wil altijd bewijzen dat hij de beste is en dat hij dat nu nog steeds kan zijn. Ik weet dat op een dag alles stopt en ik een normaal leven wil. Ik hoef niet de hele tijd te laten zien dat ik de beste ben. Soms is het fijn om te koersen zonder het gevoel dat je moet winnen. De sporten zijn anders en de denkwijzen ook.”