POLL: Wie leverde de beste individuele prestatie van 2025? - Stem nu voor de Wielrennenuptodate Eindejaarsprijzen

In een seizoen dat bol stond van drama, dominantie en ongehoorzaamheid, wisten een handvol renners zich te onderscheiden met prestaties die om herhaling vroegen. Van solo-overwinningen op lange afstand tot perfect getimede aanvallen in de grootste races van de sport, dit waren de ritten die 2025 bepaalden – de momenten waarop je vooroverleunde, naar het scherm schreeuwde of je hoofd schudde van ongeloof.

We hebben acht onvergetelijke eendagsprestaties geselecteerd – Grand Tour-etappes of klassieke eendaagse overwinningen – die het seizoen kleur gaven. Nu is het aan jou: wie leverde de meest spectaculaire prestatie van 2025?

Zo ziet verlossing eruit. Op dezelfde klim die zijn hoop op de Giro in 2018 de grond in boorde, lanceerde Simon Yates een sensationele aanval op de gravelhellingen van de Colle delle Finestre. Onderaan in het klassement en met alles om voor te spelen, liet hij Isaac del Toro en Richard Carapaz achter met nog 40 km te gaan. Vervolgens sloot hij aan bij Wout van Aert in de vallei en breidde zijn voorsprong verder uit. Bij de finish in Sestriere had Yates de maglia rosa veroverd en de race volledig opengebroken. Het was een dramatische en uitdagende rit – het soort dat Grand Tours wint en oude rekeningen vereffent.

Een wereldtitelverdediging voor de geschiedenisboeken. Op een heuvelachtig parcours in Kigali viel Pogacar aan met meer dan 100 km te gaan en reed solo verder met nog 66 km te gaan. Hij keek nooit meer om. Evenepoel, Ayuso of Del Toro konden hem niet terugbrengen. Pogacar reed meer dan twee uur solo en finishte meer dan een minuut voor zijn achtervolgers – regenboogtrui behouden, wielerwereld verbijsterd. Een meesterwerk op lange afstand en misschien wel de meest complete eendagsrit uit zijn al zo indrukwekkende carrière.

Als je zowel Tadej Pogacar als Filippo Ganna te slim af bent op de Via Roma, doe je iets speciaals. Van der Poel pareerde aanvallen van Pogacar op de Poggio en achtervolgde vervolgens een gevaarlijke zet van Ganna in de afdaling. Toen alle drie nog samen waren in de laatste kilometer, sloeg Van der Poel van afstand toe – een sprint van 300 meter die geen van zijn rivalen kon beantwoorden. Berekening, kracht en meedogenloze effectiviteit leverden zijn tweede Milano-Sanremo-titel op, gewonnen tegen ’s werelds besten.

Zijn derde overwinning in La Doyenne, maar misschien wel de meest brute. Pogacar droeg de regenboogtrui, viel aan op de Côte de La Redoute met nog 35 km te gaan en verdween simpelweg. Niemand kon hem volgen. Tegen de tijd dat hij solo Luik bereikte, had hij meer dan een minuut voorsprong op de achtervolgers. Dit was Luik op slot: kracht, balans en dominantie in de regenboogtrui. Als zijn wereldkampioenschap een langeafstandsrit was, dan was dit pure sloop.

Vuurwerk op de slotdag van de Tour. In een historische primeur werden de klassementstijden geneutraliseerd en bevatte de finale beklimmingen op Montmartre. Dat opende de deur – en Van Aert stormde er dwars doorheen. Nadat Pogacar de benen testte op elke klim, viel Van Aert aan over de top van de laatste Montmartre-klim met nog 6 km te gaan. Hij hield het peloton af en won solo op de Champs-Élysées in de regen. Een etappe die normaal gesproken voor sprinters is, veranderde in een spektakelstuk voor de Belgische allrounder. Zijn tiende Tour-zege was misschien wel de meest spectaculaire van zijn carrière.

De verklaring van een kampioen. In de koninginnenrit van de Vuelta zette Vingegaard de race op zijn kop met een verwoestende slotklim op de Bola del Mundo. Toen João Almeida hem probeerde te testen, counterde de Deen hard en soleerde naar de topfinish. Het was zijn derde etappezege van de race en hij veroverde de rode trui met nog één dag te gaan. In de meest slopende finale van de Grand Tour van het jaar stond Vingegaard aan kop.

Een andere trui, een andere brute overwinning. In een met regen doordrenkte finale op Franse wegen reed Pogacar opnieuw solo van afstand foutloos naar de overwinning. Ondanks de beste inspanningen van de achtervolgers – onder wie Remco Evenepoel en Paul Seixas – bleef hij weg en won zijn eerste Europese titel. Het voltooide een ongehoorde dubbel: regenboogtrui en Europese trui, een week uit elkaar en een halve wereld van afstand.

Een monumentale krachtmeting. Van der Poel en Pogacar vochten op de kasseien van Noord-Frankrijk tot het Velodrome van Roubaix. Pogacar viel hard aan in de vijfsterrensectoren, maar Van der Poel brak nooit. Op de Carrefour de l’Arbre sloeg hij toe – een verschroeiende versnelling die de wereldkampioen brak. Solo naar de wielerbaan en zijn tweede Roubaix-titel. Als Milano-Sanremo chirurgisch was, dan was dit rauw en woest.

Dit waren de momenten die het seizoen 2025 onvergetelijk maakten – één rijder, één dag, totale overheersing. Welke prestatie verdient volgens jou de titel Individuele Prestatie van het Jaar?

Stem hieronder en kom volgende week terug om te zien wie jullie hebben gekroond.